W służbie bliźnim

Parafia została erygowana w roku 1939. Po II wojnie światowej działalność parafii zawieszono. Świątynia została zniszczona w wyniku działań wojennych. Dopiero tydzień przed pierwszą pielgrzymką św. Jana Pawła II do Polski komunistyczne władze wyraziły zgodę na budowę kościoła. Został on konsekrowany przez prymasa Józefa Glempa w 1989 roku.

– W ostatnich latach szczególnie trudnym doświadczeniem była pandemia koronawirusa. Po pandemii wszystko bardzo powoli wraca do normy, ale do tego, co było przed, jest jeszcze bardzo daleko – mówi ks. prałat Wojciech Zdun, proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Warszawie. Posługuje tu sześciu kapłanów i działa kilkanaście grup duszpasterskich. Na terenie parafii znajdują się trzy szkoły podstawowe, dwa przedszkola oraz mały prywatny szpital poświęcony przez bp. Kazimierza Romaniuka. – W razie potrzeby kapłan z naszej parafii jest wzywany do chorego, niestety, szpital nie ma stałego kapelana – wyjaśnia ksiądz proboszcz.

Przed parafią stoi wiele wyzwań. – W okresie pandemii ubyło wiernych, bardzo chcemy ludzi przyciągnąć na nowo do Kościoła, zwłaszcza młodzież i dzieci – mówi ksiądz proboszcz. Trzy lata temu parafia przeżywała misje święte, które prowadził Tongijczyk o. Benedykt ze Zgromadzenia Misjonarzy Kombonianów Serca Jezusowego. Wydarzenie cieszyło się ogromnym zainteresowaniem mieszkańców parafii. Później jednak z wiadomych względów świątynie opustoszały na długie miesiące. – Bardzo boleśnie odczuliśmy to wszystko, co wiązało się z koronawirusem, w pogrzebie ks. Mirosława Deca, ówczesnego wikariusza, który pochodził z naszej parafii i cieszył się powszechną sympatią, mogło uczestniczyć zaledwie pięć osób, a więc najbliższa rodzina – wspomina ks. Zdun.

Obecnie problemem jest także brak nauczycieli religii, a potrzeby są ogromne. W ostatnim czasie mieszkańcy parafii w sposób szczególny otworzyli swoje serca i domy na potrzeby bliźnich. W związku z rosyjską agresją na Ukrainę w parafii znalazło schronienie ponad sto rodzin z terenów ogarniętych działaniami zbrojnymi. Dzieci wyznania prawosławnego uczęszczają na katechezę. – Parafianie są otwarci na potrzeby przybyszów, starają się zrozumieć ich trudności i wspierają ich, jak tylko potrafią. Ta pomoc jest spontaniczna i bezinteresowna, wypływa z chrześcijańskiego miłosierdzia i chęci służby bliźnim – opowiada ks. Zdun, podkreślając, że mieszkańcy parafii mogą zgłaszać się z ofertami wsparcia dla Ukraińców po każdej niedzielnej Mszy świętej oraz składać swoje deklaracje. Funkcjonuje parafialny koordynator pomocy uchodźcom. Obecnie najbardziej potrzebne są miejsca zakwaterowania dla matek z dziećmi.

W parafii św. Marii Magdaleny każdy może odnaleźć miejsce dla siebie. Grupy neokatechumenalne spotykają się w środy i soboty, by wspólnie celebrować modlitwę Słowem Bożym oraz przeżywać liturgię. Przy kościele funkcjonują grupa Totus Tuus, Bielanki posługujące przy procesjach eucharystycznych oraz animujące niedzielną liturgię, grupa św. Józefa,

koła Żywego Różańca, lektorzy i ceremoniarze, Domowy Kościół, parafialne koło Caritas czy schole liturgiczne. Swoją posługę pełni również nadzwyczajny szafarz Komunii świętej.

Organizowane są wycieczki dla starszych parafian i dla młodszych, dla tych ostatnich zwłaszcza kolonie letnie, zimowiska i spływy kajakowe. Działa tu także poradnia rodzinna. Ksiądz proboszcz Wojciech Zdun, posługujący w parafii św. Marii Magdaleny od trzynastu lat, podkreśla, że jego wielkim pragnieniem jest zaangażowanie wiernych w życie Kościoła, zwłaszcza po bardzo bolesnym okresie pandemii koronawirusa. Czas synodu o synodalności, który ma być impulsem do poszukiwania nowych dróg, daje nadzieję na spełnienie tych pragnień.