W służbie polskim misjonarzom

Prawdziwym początkiem systematycznej pracy na rzecz koordynacji dzieła misyjnego było powołanie w 1969 r. Biura Misyjnego, które zajęło się opracowaniem i rozpowszechnianiem materiałów misyjnych oraz nawiązywaniem kontaktów z polskimi misjonarzami.

Potem Komisja uporządkowała i uregulowała w specjalnej instrukcji zasady wyjazdów i pracy kapłanów diecezjalnych (fideidonistów) na misjach. W roku 1974 biskupi diecezjalni zobowiązali się do przekazywania 1 proc. swoich kapłanów Kościołom misyjnym. Toteż obok misjonarzy wysyłanych przez zgromadzenia zakonne fideidoniści zaczęli stanowić coraz liczniejszą grupę wyjeżdżających.

Na przestrzeni wielu lat zmianom ulegała również struktura samej Komisji. W kwietniu 1980 r. powołano jej cztery sekcje: opieki nad misjonarzami, publikacji misyjnych, koordynacji misyjnej instytutów zakonnych i koordynacji misyjnej katolików świeckich. Kolejna zmiana nastąpiła w 1984 r., kiedy utworzono Centrum Formacji Misyjnej z siedzibą w Warszawie, z zadaniem przygotowywania kandydatów na misjonarzy. Z kolei w 1987 r. został utworzony Instytut Misyjny Laikatu. Od roku 1996 Komisja Misyjna, zgodnie z zaleceniami Statutu KEP zatwierdzonego przez Stolicę Apostolską (20 listopada 1995 r.), nosi nazwę Komisja Episkopatu Polski ds. Misji.