Praca doktorska ks. Zenona Grocholewskiego
została odznaczona złotym medalem Ojca Świętego Pawła VI.
Ks. dr Grocholewski był pierwszym Polakiem,
który mógł się chlubić takim wyróżnieniem
Dnia 15 listopada 1999 roku Jan Paweł II mianował arcybiskupa Zenona Grocholewskiego prefektem Kongregacji Wychowania Katolickiego, a podczas konsystorza, który się odbył 21 lutego 2001 roku, wyniósł go do godności kardynała diakona. Natomiast w 2011 roku Ojciec Święty Benedykt XVI podniósł kardynała Grocholewskiego do godności kardynała-prezbitera.
WATYKAŃSKI MINISTER OŚWIATY
Obecnie, obok pełnionej funkcji prefekta Kongregacji Nauczania Katolickiego, kardynał Zenon Grocholewski jest członkiem Kongregacji Biskupów (od 1999), członkiem Kongregacji Doktryny Wiary (od 2001), członkiem Rady Specjalnej dla Oceanii Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów (od 2003). Ponadto jest Wielkim Kanclerzem Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego, Wielkim Kanclerzem Papieskiego Instytutu Archeologii Chrześcijańskiej, Wielkim Kanclerzem Papieskiego Instytutu Studiów Arabskich i Islamistyki oraz Patronem Papieskiego Wyższego Instytutu Łaciny. Od 15 listopada 1999 roku do 10 lutego 2013 roku był także: Prezesem Papieskiego Dzieła Powołań Kapłańskich, Prezesem Permanentnej Komisji Interdykasterialnej dotyczącej Formacji Kandydatów do Święceń oraz Prezesem Permanentnej Komisji Interdykasterialnej ds. Równomiernego Rozmieszczenia Kapłanów w Świecie, członkiem Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów (mian. 2005), członkiem Kongregacji Ewangelizacji Narodów (mian. 2006), sędzią Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (mian. 2006), członkiem Komitetu koordynującego obchody dwudziestolecia publikacji Katechizmu Kościoła Katolickiego (mian. 2010).Wszystko to sprawia, że z wielką dumą i radością możemy stwierdzić, iż kardynał Zenon Grocholewski jest obecnie najwyżej postawionym w strukturach watykańskich, a przez to ogólnoświatowych Wielkopolaninem.
Aż trudno uwierzyć, że te tak wielkie urzędy i liczne funkcje nie przeszkodziły biskupowi, a następnie arcybiskupowi i kardynałowi Grocholewskiemu w dalszej pracy naukowej. Każdego roku przybywały i ciągle przybywają jego nowe publikacje. Ich łączna liczba – wraz z tłumaczeniami na inne języki i reedycjami – znacznie wykracza ponad tysiąc w 18 językach. Są to publikacje ściśle naukowe, dotyczące zwłaszcza kanonicznego prawa procesowego i małżeńskiego, a w ostatnich latach związane także z dziedziną edukacji, oraz popularnonaukowe, popularne i o charakterze pastoralnym. Wśród nich ich Autor szczególną wagę przywiązuje do rozprawy zatytułowanej La filosofia del diritto di Giovanni Paolo II (Roma 1991), która doczekała się tłumaczeń na osiem języków.
Poza tym kardynał Zenon Grocholewski wygłaszał referaty podczas kongresów i sympozjów międzynarodowych i krajowych w 38 państwach (w wielu z nich wielokrotnie i w różnych miejscowościach). Tych państw było razem trzydzieści osiem: Włochy, Polska, Francja, Niemcy, Holandia Austria, Hiszpania, Szwajcaria, Słowacja, Republika Czeska, Malta, Węgry, Rumunia, Chorwacja, Albania, Bośnia i Herzegowina, Serbia, Rosja, Białoruś, Ukraina, Kanada, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Brazylia, Argentyna, Kolumbia, Chile, Wenezuela, Republika Dominikańska, Tajwan, Tajlandia, Filipiny, Indie, Korea, Liban, Republika Demokratyczna Konga, Angola, Kenia, Kamerun.
Nie można też zapominać o tym, iż wypełniając zadania powierzone mu przez Kościół i dla Kościoła, kardynał Zenon Grocholewski jednocześnie rozsławia imię Polski na świecie. Jak mało kto jest prawdziwym ambasadorem naszego narodu. Świadczą o tym między innymi wyróżnienia, jakimi został obdarzony. Jest członkiem honorowym Papieskiej Akademii św. Tomasza z Akwinu (2001), honorowym członkiem Stowarzyszeń: Kanonistów Słowacji (1992), Kanonistów Włoskich (1998) i Kanonistów Polskich (1999), honorowym obywatelem dwóch miast w Stanach Zjednoczonych: Trenton (1988) i Pinceton (1992), a ponadto: Agropoli we Włoszech (1992), Levocy na Słowacji (1997), Poznania (2006), Ciechocinka (2006), Spezzano Albanese we Włoszech (2012).
Dostojny Jubilat został odznaczony między innymi: Medalem Honorowym Polonia Semper Fidelis za zasługi dla biografistyki polonijnej (1998), Wielkim Medalem św. Gorazda będącym najwyższym odznaczeniem Ministerstwa Edukacji w Słowacji za zasługi w dziedzinie rozpowszechniania wiedzy na Słowacji i o Słowacji (2000), Wielkim Krzyżem Orderu Zasłużonych dla Chile (2003), statuetką „Złotego Hipolita” oraz godnością „Wybitna Osobowość Pracy Organizacyjnej” przyznaną przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu (2001), tytułem „Wybitnego Wielkopolanina” przyznanym przez kapitułę dziennikarzy „Naszej Wielkopolski” (2001), Złotym Medalem za Zasługi („Medaglia d’oro al merito”) przyznanym przez Stowarzyszenie Kulturowe „Nuovo Club Roma 2000” (2002), Wielkim Krzyżem Orderu Zasłużonych dla Chile (2003), Wielkim Krzyżem Orderu Zasłużonych dla Republiki Federalnej Niemiec (2005), Wielkim Krzyżem – Wybitna Osobowość Akademicka przyznanym przez Akademię Hiszpanoamerykańską Nauk Humanistycznych i Ścisłych w Bogocie (2005), Wielkim Krzyżem Fundacji Uniwersyteckiej Św. Marcina w Bogocie (2005), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski (2009), najwyższym odznaczeniem francuskim dotyczącym nauczania publicznego Commandeur de l’Ordre des Palmes académique (2009), Nagrodą im. ks. Idziego Radziszewskiego za całokształt działalności w duchu humanizmu chrześcijańskiego przyznaną przez Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie (2013), Nagrodą Prezydenta miasta Ružomberok na Słowacji (2013).
Kardynał Zenon Grocholewski
jest obecnie najwyżej postawionym w strukturach watykańskich
– a przez to ogólnoświatowych – Wielkopolaninem
Kardynał Grocholewski jest ponadto doktorem honorowym dwudziestu jeden uczelni znajdujących się, oczywiście poza Antarktydą, na wszystkich kontynentach świata: Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1998), Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1999), Uniwersytetu w Passau (2001), Uniwersytetu w Glasgow (2001), Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie (2002), Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego w Buenos Aires (2002), Uniwersytetu „Fu Jen” w Taipei na Tajwanie (2203), Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (2004), Uniwersytetu w Bukareszcie (2006), Uniwersytetu w Osijek w Chorwacji (2007), Fordham University w Nowym Jorku (2008), Uniwersytetu Babeş Bolyai w Cluj-Napoca w Rumunii (2009), Uniwersytetu Katolickiego Goiás Goiânia w Brazylii (2009), Uniwersytetu Katolickiego „San Vincente Mártir” w Walencji (2009), Katolickiego Uniwersytetu Wschodniej Afryki w Nairobi w Kenii (2010), Uniwersytetu Katolickiego Péter Pázmány w Budapeszcie (2010), Uniwersytetu „Al. I. Cuza” w Iasi w Rumunii (2010), Uniwersytetu w Katowicach (2010), Uniwersytetu Katolickiego „del Táchira”, San Cristóbal w Wenezueli (2012), Katolickiego Uniwersytetu w Salta w Argentynie (2013), Uniwersytetu Katolickiego w Ružomberok na Słowacji (2013). 10 grudnia 2013 roku kardynałowi Grocholewskiemu zostanie wręczony doktorat honoris causa na Uniwersytecie w Valparaiso w Chile.
Kardynał Zenon Grocholewski był również postulatorem sprawy beatyfikacji i kanonizacji: Edmunda Bojanowskiego (od 1984), ogłoszonego błogosławionym przez Jana Pawła II w Warszawie dnia 13 czerwca 1999 roku, oraz siostry Sancji (Janiny) Szymkowiak (od 1985), ogłoszonej błogosławioną przez Jana Pawła II w Krakowie dnia 18 sierpnia 2002 roku. Ogromne osobiste zaangażowanie Kardynała, by te dwie postaci wynieść na ołtarze Kościoła katolickiego, było nie tylko owocem jego osobistej fascynacji ich świętością, ale także przejawem jego ukochania wielkopolskiej ziemi, której wielkość, znaczoną jej wybitnymi synami i córkami, pragnął i pragnie ukazywać całemu światu.
Pragnął i pragnie. Z tego bowiem umiłowania Wielkopolski i Poznania wyniknęła jego inicjatywa jako Wielkiego Kanclerza Papieskiego Instytutu Muzyki Sakralnej w Rzymie, by w roku 1999 przyznać profesorowi Stefanowi Stuligroszowi doktorat honorowy tej Uczelni.
Na koniec jeszcze jedna refleksja. Żyjący w XV wieku Jan Długosz twierdził, że w roku 1000 podczas Zjazdu Gnieźnieńskiego cesarz Otton III nadał Bolesławowi Chrobremu herb z cesarskim orłem. Dziś wiemy, że ten wybitny polski dziejopis popełnił błąd anachronizmu, wyobrażając sobie to wydarzenie zbyt dosłownie, zgodnie ze współczesnymi sobie zwyczajami. Akt Ottona IIII miał bowiem wymiar raczej jednorazowego symbolu, być może rzeczywiście nawiązującego do tradycji cesarsko-rzymskiej. Bez wątpienia jednak wskazywał on na autentyczne wejście Polski do kręgu kultury zachodniej. Natomiast dla nas, uczestników dzisiejszej niezwykłej uroczystości, opisane przez Długosza wydarzenie ma znaczenie prawdziwie symboliczne. Trzeba było bowiem czekać całe tysiąclecie od Zjazdu Gnieźnieńskiego, a dokładnie 1001 lat, aby ta cesarsko-rzymska tradycja doczekała się swego rodzaju dopełnienia. W 2001 roku Ojciec Święty Jan Paweł II wyniósł księdza arcybiskupa Zenona Grocholewskiego do godności kardynalskiej, nadając mu jednocześnie jako jego kościół tytularny znajdujący się w samym sercu starożytnego Rzymu, niedaleko antycznego Teatro di Marcello, u stóp rzymskiego Kapitolu, bazylikę san Nicola in Carcere – św. Mikołaja w Więzieniu. Od tego też czasu przy odrzwiach tej bazyliki wisi herb Kardynała, z białym polskim orłem umieszczonym na jego lewym górnym polu. W ten sposób rzymski orzeł, który dzięki Ottonowi III przybył z Wiecznego Miasta do Polski, po tysiącu latach niejako wrócił z Polski do Rzymu. Na skutek tego zarówno sami rzymianie, jak i turyści z całego świata mogą poprzez ten herb odczytać nie tylko to, że bazylika św. Mikołaja należy do polskiego kardynała, ale także w jakiś sposób odnieść się do tego „dalekiego kraju” znad Warty i Wisły, który wobec Stolicy Apostolskiej w całych swych ponadtysiącletnich dziejach pozostawał semper fidelis – „zawsze wierny”.
A ponieważ, jak wiemy, Ksiądz Kardynał w pełni intencjonalnie umieścił białego orła w swym herbie, za to głoszenie jedności Poznania i Polski z Rzymem, za to jego nieustanne rozsławianie polskości chcemy Mu w tej poznańskiej Katedrze, która jest Prima sedes epi-scoporum Poloniae, z całego serca dzisiaj podziękować. I życzyć: ad multos annos, Eminenza Reverendissima! Ad multos annos!
| abp Marek Jędraszewski |
Co? Gdzie? Kiedy?
