Wmurowanie kamienia węgielnego w nowym Sanktuarium

Po beatyfikacji Prymasa Tysiąclecia diecezja warszawsko-praska podjęła dzieło wyrażenia Bogu wdzięczności za dar wyniesienia go do chwały ołtarzy, poprzez budowę świątyni na terenach, z którymi Prymas był związany.

Kamień węgielny to podarowany przez paulinów fragment posadzki z bazyliki jasnogórskiej, gdzie ks. Wyszyński przyjął święcenia biskupie 12 maja 1946 roku.

Uroczystość rozpoczęła liturgia Słowa z homilią bpa Romualda Kamińskiego. Następnie kilkadziesiąt osób podpisało akt erekcyjny kościoła, który następnie wmurowano w ścianę, tuż obok kamienia. 

Biskup Kamiński mówił, że pamięć o kard. Wyszyńskim to przede wszystkim pomnażanie dobra, które zapoczątkował podczas swojego życia:

Tutaj nie o pamięć o samym prymasie chodzi w pierwszej kolejności, ale chodzi o to, żeby zabezpieczyć te wszystkie dobre jego pragnienia, myśli, modlitwy, czyny, działania i z nich korzystać, a właściwie pomnażać te dobra, które on zainicjował. Na terenie naszej diecezji są jego korzenie. Tutaj urodzili się rodzice, dziadkowie, pradziadkowie. I wreszcie na tym terenie, który będzie obejmować przyszła parafia powstało dzieło zwane Instytutem Prymasowskim.

Dodał, że kamieniem węgielnym dla działań jest Jezus Chrystus:

Pragniemy dostrzec Pana Jezusa, na którym chcemy budować naszą rzeczywistość. I tutaj tak bardzo nam jest bliski błogosławiony Prymas Stefan, który właściwie miał jedyne pragnienie, aby w czasie swego posługiwania tak umocnić rzeczywistość polską, aby na niej mogły wzrastać nowe pokolenia w wierności Panu Jezusowi, miłości do Matki Bożej, miłości do historii ojczyźnianej, w miłości do bliźniego. I to się mu udało. Swoje powołanie, swój testament zrealizował. To my będziemy tutaj przychodzić do tej świątyni, aby przypominać tę powinność, z której nigdy nie będziemy zwolnieni.

Prace budowlane świątyni mają według planów potrwać rok.