29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Wojsko papieża

Ocena: 0
1306

Upadek Państwa Kościelnego zapoczątkował odchodzenie od wymiaru świeckiego posługi Piotrowej. I choć w tym procesie powstało Państwo Watykańskie, którego głową jest papież, to sama forma sprawowania władzy coraz bardziej traciła charakter państwowy.

fot.xhz

Z dawnych Papieskich Korpusów Militarnych pozostała dziś Gwardia Szwajcarska i Żandarmeria Watykańska

Reperkusje wciąż bardzo świeckiego spojrzenia na posługę papieską daje się jeszcze odczuć wśród Włochów, zwłaszcza rzymian. Są to uczucia nam nieznane, gdyż w naszej kulturze nie wykształciło się nawet na poziomie języka rozróżnienie między papieżem a „pontifeksem”, jak to ma miejsce w języku włoskim (il Papa i il Sommo Pontefice) czy angielskim (the Pope i the Supreme Pontiff). Najwięcej zmian zewnętrznych zaszło w minionym stuleciu, a silny impuls ku temu dał Sobór Watykański II. Jan XXIII zniósł bacio al piede, zwany również bacio della pantofola, czyli pocałunek stopy/buta papieża. W naszych czasach Franciszek odchodzi od baciamano, czyli pocałunku pierścienia Rybaka. Jan Paweł I zaś zrezygnował z koronacji tiarą triregno, która symbolizowała świecki wymiar władzy papieży. Już Paweł VI kazał sprzedać swoją tiarę i pozyskane w ten sposób środki przeznaczyć na pomoc ubogim. Zmianę tę podtrzymali wszyscy jego następcy, a Benedykt XVI dodatkowo zniósł ją z herbu. Apostolski wymiar posługi Piotrowej rozwinął mocno Jan Paweł II, który zabronił gwardzistom klękania przed nim w czasie wchodzenia na uroczystości w bazylice, a wprowadził klękanie na moment konsekracji, tłumacząc, że „tylko przed Panem Bogiem należy klękać!”. Zrezygnował również z lektyki, której zwolenników wciąż jednak można spotkać. Współczesnej młodzieży trudno uwierzyć, że pocałunek i lektyka, zwyczaje sięgające starożytności, jeszcze sto lat temu były praktykowane wobec papieży.

 


GWARDIA DO KASACJI

Jednym z mało znanych w Polsce wymiarów rezygnacji z charakteru świeckiego posługi Piotrowej było rozwiązanie w 1970 r. przez Pawła VI ostatnich Papieskich Korpusów Zbrojnych. Papież na ogłoszenie tej decyzji wybrał setną rocznicę upadku Państwa Kościelnego; od tego wydarzenia właśnie mija pół wieku. Do kasacji poszły Guardia Nobile i Guardia Palatina d’Onore, które wiązały się z ceremoniałem orszaku papieskiego. Ostała się jedynie Papieska Gwardia Szwajcarska, a Żandarmeria Watykańska została przekształcona w Centralne Biuro Ochrony (Ufficio Centrale di Vigilanza) i poddana pod zwierzchnictwo Gubernatoratu Państwa Miasta Watykańskiego. Gwardziści wraz żandarmami jako jedyni wszyscy zachowali pracę, choć członkowie rozwiązanych korpusów pełnili służbę honorową bez uposażenia.

Swoją decyzję Paweł VI zakomunikował w Liście do sekretarza stanu kard. Jeana Villota. Wyraził w nim wolę, by zgodnie ze wskazaniami Soboru Watykańskiego II „uczynić wszystko, by to, co otacza Następcę św. Piotra, jasno wyrażało charakter religijny jego misji, inspirowanej wyraźną linią ewangelicznej prostoty”. Argumentował ją tym, że „Nasze, chociaż bardzo zasłużone, istniejące do dziś w służbie Stolicy Świętej Korpusy Zbrojne nie odpowiadają już potrzebom, dla których zostały powołane”. Papież odszedł od zbrojnego charakteru Państwa Watykańskiego. A gwardziści szwajcarscy broń palną podczas warty zamienili na halabardę. Słynne scioglimento dei Corpi armati pontifici wiązało się z nieuchronnymi zmianami historycznymi na świecie. A same papiestwo w tym nowym kontekście powróciło do swojej pierwotnej apostolskiej roli. Do przeszłości odszedł bezpowrotnie papież jako możnowładca w kategoriach czysto politycznych.

Z tego okresu transformacji i zmian przeszła do legendy rzekoma prośba Pawła VI, który miał zawołać: „Zostawcie mi przynajmniej Gwardię Szwajcarską!”. On sam, będąc wcześniej substytutem w Sekretariacie Stanu, a następnie doprowadzając do ukończenia Soboru Watykańskiego II, zapoczątkowanego przez jego bezpośredniego poprzednika Jana XXIII, miał wyrobioną konkretną nową wizję Kurii Rzymskiej i posługi w Pałacu Apostolskim, wprowadzając ich reformę. On także m.in. zmienił kolor obić mebli z czerwonego na beżowy. Silny charakter reprezentacyjny, państwowy przeszedł na rzecz wyraźnego duchowego wymiaru „ewangelicznej prostoty”, co prowadziło też do reorganizacji samego orszaku papieskiego.

 


MOMENTY CHWAŁY

Dziennik watykański „L’Osservatore Romano” z 16 września 1970 r. na pierwszej stronie opublikował list Pawła VI oraz w krótkim artykule wspomniał historię i momenty chwały wszystkich papieskich korpusów.

 

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter