Wspomnienie Świętych Aniołów Stróżów

Ojcowie Kościoła nazywali ich przyjaciółmi, pedagogami, pomocnikami albo właśnie stróżami. Bóg wysyła ludziom swych opiekunów jak czytamy np. w Psalmie 90.: “Aniołom swoim rozkazał, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach”. Opiekują się nie tylko pojedynczymi osobami, ale i całymi społecznościami. Kult aniołów stróżów rozwinął się później w stosunku do kultu trzech znanych z imion archaniołów (Michał, Gabriel, Rafał). Od XVI w. w Kościele Zachodnim zaczęły licznie powstawać kościoły, ołtarze, litanie ku czci aniołów stróżów. Pięknym wyrazem oddania się pod opiekę aniołów jest modlitwa:

Aniele Boży, Stróżu mój,
Ty zawsze przy mnie stój.
Rano, w wieczór, w dzień i w nocy
Bądź mi zawsze ku pomocy.
Strzeż duszy i ciała mego
I doprowadź mnie do żywota wiecznego.
Amen.

Przeczytaj także:

• Dżentelmeni z nieba
• Anioł nie zaśnie
• Spotkanie z Aniołami - seria I
• Spotkanie z Aniołami - seria II
   

Anioł Stróż

Chociaż może ta modlitwa kojarzy się z dzieciństwem i dziećmi, przekonanie o istnieniu i obecności Aniołów, w tym również Aniołów Stróżów, jest jednym z ważnych elementów naszej wiary. Aniołowie są duchami stworzonymi przez Boga dla Jego chwały i pomocy ludziom. Ci, którym Bóg zleca opiekę nad ludźmi, są nazywani Aniołami Stróżami. Opieka ta trwa przez całe nasze ziemskie życie. Każdy z nas ma swojego, "osobnego" Anioła Stróża. Pismo Święte nie pozostawia wątpliwości co do istnienia aniołów, posłańców Bożych, którzy uczestniczą w dziejach zbawienia człowieka. Te czysto duchowe istoty pośredniczą między Bogiem, a ludźmi. Nauka o nich jest oparta przede wszystkim na dwóch fragmentach Biblii. W psalmie 91 czytamy:

Niedola nie przystąpi do ciebie, a cios nie spotka twojego namiotu, bo swoim aniołom dał rozkaz o tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień.

Natomiast św. Mateusz przekazuje nam w swojej Ewangelii m.in. takie słowa Jezusa:

Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.

Nie są to bynajmniej jedyne teksty Pisma świętego wskazujące na to, że Bóg posługuje się aniołami dla dobra rodzaju ludzkiego lub poszczególnych ludzi. Wystarczy przypomnieć o opiece anioła nad Hagar i jej synem, Izmaelem (Rdz 16, 7-12); anioł powstrzymuje Abrahama, by nie dokonywał zabójstwa swego pierworodnego syna, Izaaka (Rdz 22, 11), anioł ratuje Lota i jego rodzinę (Rdz 19), anioł ratuje trzech młodzieńców od śmierci w piecu ognistym (Dn 3, 49-50) i Daniela w lwiej jamie (Dn 6-22), żywi proroka Eliasza i ratuje go od śmierci głodowej (1 Krl 19, 5-8), wyprowadza Apostołów z więzienia (Dz 5, 19-20) i ratuje św. Piotra z rąk Heroda (Dz 12, 7-23).

Aniołowie Stróżowie w Pismach Ojców Kościoła

Aniołowie byli obecni w nauczaniu Kościoła już od pierwszych wieków, w dziełach wybitnych myślicieli chrześcijańskich. W pismach ojców Kościoła naukę o Aniołach Stróżach spotykamy już w pierwotnych dokumentach chrześcijaństwa. Św. Cyprian (+ 258) nazywa aniołów naszymi przyjaciółmi. Św. Bazyli (+ 379) widzi w nich naszych pedagogów. Św. Ambroży (+ 397) uważa ich za naszych pomocników. Św. Hieronim (+ ok. 420) twierdzi: "Tak wielka jest godność duszy, że każda ma ku obronie Anioła Stróża". Św. Bazyli idzie dalej, gdy pisze: "Niektórzy między aniołami są przełożonymi nad narodami, inni zaś dodani każdemu z wiernych". Podobnie pisze św. Augustyn (+ 430): "Wielkim jest staranie, jakie ma Pan Bóg o ludzi. Wielką nam miłość okazał przez to, że ustanowił aniołów, aby nas strzegli".

Wśród świętych, którzy wyróżniali się szczególnym nabożeństwem do Aniołów Stróżów, należałoby wymienić: św. Cecylię (+ w. III), św. Franciszkę Rzymiankę (+ 1440) i bł. Dalmacjusza, dominikanina z Gerony (+ 1341), którzy mieli szczęście często przestawać ze swoim Aniołem Stróżem, jak głoszą ich żywoty; św. Stanisława Kostkę, naszego rodaka, patrona Polski, który z rąk anioła miał otrzymać cudownie Komunię świętą, gdy był w drodze do Dyllingen; św. Franciszka Salezego, który miał zwyczaj pozdrawiać Anioła Stróża w każdej miejscowości, do której przybywał; oraz św. Jana Bosko, którego Anioł Stróż kilka razy uratował od niechybnej śmierci w czasie czynionych na niego zamachów, kiedy posyłał mu tajemniczego psa ku obronie.

Aniołom oddawano cześć już w liturgii starochrześcijańskiej. Wprawdzie pierwotne chrześcijaństwo walczące z wszelkimi przejawami pogaństwa nie rozwinęło kultu aniołów, podobnie jak powstrzymywało się od publicznego kultu Matki Bożej i świętych, jednak pierwsze wzmianki o kulcie aniołów spotykamy już u św. Justyna (+ ok. 165) w jego pierwszej Apologii. Od IV w. wyróżnia się kult św. Michała Archanioła. Aniołowie są wymieniani często w różnych liturgiach jako oddający chwałę Panu Bogu. W ikonografii spotykamy aniołów już w katakumbach (w. III).

Osobne święto pojawiło się dopiero w XV w. na Półwyspie Iberyjskim, zwłaszcza na terenie Hiszpanii oraz we Francji. W roku 1608 Paweł V pozwolił obchodzić to święto w pierwszy dzień zwykły po św. Michale. Na stałe do kalendarza liturgicznego dla całego Kościoła wprowadził je Klemens X w roku 1670. Żywą wiarą w Aniołów Stróżów wyróżniał się m.in. bł. Jan XXIII, który jeszcze jako nuncjusz apostolski przed każdym ważnym spotkaniem prosił swego Anioła Stróża o pomyślny przebieg rozmowy i jej dobre owoce.

Niech dzisiejsze wspomnienie uświadomi nam, że Aniołowie Stróżowie realnie istnieją, opiekują się nami, chroniąc przed złem i prowadząc ku dobru, a wiara w nich nie jest zarezerwowana tylko dla dzieci. Nie zapominajmy o częstej modlitwie do naszych duchowych opiekunów.

Papież Franciszek o Aniołach Stróżach

Ojciec Święty chętnie głosi homilie o Aniołach Strózach w jednym z kazań powiedział:

– Pan mówi, abyśmy szanowali Anioła Stróża, bo on ma autorytet, aby nami kierować. Należy go słuchać. Bądź uważny na jego słowa i nie sprzeciwiaj mu się w niczym. Słuchać podpowiedzi, które zawsze pochodzą od Ducha Świętego, ale to anioł inspiruje nas do tego – powiedział podczas jednej z homilii Papież Franciszek. - Chciałbym wam zadać jedno pytanie: rozmawiacie ze swoim aniołem? Znacie jego imię? Słuchacie go? Pozwalacie, aby prowadził was za rękę po drodze, albo popychał, by ruszyć?“ – dodał Ojciec Święty.

– Nasz anioł nie tylko jest z nami, ale widzi Boga Ojca. Jest z Nim w kontakcie. Jest codziennym mostem, od godziny, kiedy wstajemy, do chwili, gdy idziemy spać, towarzyszy nam i jest pomostem między nami, a Bogiem Ojcem. Anioł jest codziennymi drzwiami do transcendencji, do spotkania z Ojcem: anioł pomaga nam, ponieważ widzi Ojca i zna drogę. Nie zapominajmy o tych towarzyszach naszej drogi – podkreślił Franciszek.

– I wielu ludzi nie wie, jak iść przez życie albo boi się ryzyka i stoi w miejscu. Ale my wiemy o tym, że jest reguła, która mówi, że kto stoi w miejscu cofa się, umiera za życia. Podobnie jak woda: kiedy jest stojąca, wtedy komary składają tam swe jaja i wszystko się psuje. Anioł nam pomaga, zachęca nas do podjęcia wędrówki – zaznaczył papież.

Co łączy Zakon Paulinów z Aniołami Stróżami?

Obchodzone dziś w Kościele wspomnienie Aniołów Stróżów ma w Zakonie Paulinów rangę święta. Kult Bożych Posłańców stanowi jeden z ważnych elementów duchowości paulińskiej. Jest to wyraz wdzięczności zakonników za opiekę na pustyni nad św. Pawłem Pustelnikiem – Patriarchą Zakonu Paulinów. W Polsce kult Aniołów Stróżów rozpowszechnił się właśnie dzięki paulinom, którzy w XVII w. założyli na Jasnej Górze pierwsze Bractwo Aniołów Stróżów. Paulini oprócz kultu maryjnego mają za zadanie szczególnie pielęgnować nabożeństwo do św. Aniołów. W tradycji zakonnej dniem szczególnie poświęconym Aniołom Stróżom jest każdy wtorek. Szczególnie uroczyście obchodzone jest także ich święto 2 października.

– W nasze zakonne konstytucje mamy wpisane zadanie, by czcić Aniołów Stróżów – wyjaśnia o. Augustyn Pelanowski. – Ich rola jest nieraz bardzo decydująca w naszym powołaniu, sam zresztą tego doświadczyłem, nie tylko im zależy na nas, ale też na tym byśmy służyli Kościołowi we właściwy sposób, jak najgłębiej, jak najskuteczniej – tłumaczy zakonnik. – Stróżem jest ktoś, kto mówi albo doprowadza kogoś do prawdy – mówi o anielskim posłannictwie o. Pelanowski – bo prawda jest warunkiem miłości, miłosierdzia Bożego. Bez prawdy miłosierdzie nie może się jakby rozgościć w naszym sercu. Niemożliwe jest, żebyśmy doznali łaski, jeżeli trwamy w zakłamaniu permanentnym i jeszcze świadomym”.

Zadaniem anioła stróża jest – zwraca uwagę paulin – przygotowanie ludzkiej duszy, sumienia, człowieka w ogóle, aby był w dyspozycji przyjęcia miłosierdzia Bożego. Kult Aniołów Stróżów wyrasta z duchowego dziedzictwa Patriarchy Zakonu – św. Pawła Pustelnika. Św. Hieronim, który opisał żywot Pawła, podaje jak to św. Antoni podążający do Pawłowej groty z płaszczem biskupa Atanazego, ujrzał Pawła, lśniącego śnieżną bielą, jak otoczony rzeszą aniołów, chórem proroków i apostołów, unosił się do nieba. Tak św. Paweł Pustelnik, który spędził życie na pustyni w towarzystwie Aniołów, wśród nich także wstępował do Pana. W białym kolorze zakonnego paulińskiego stroju widziano nie tylko znak niewinności i pokory, lecz również symbol nieustannej modlitwy uwielbienia na wzór aniołów.

W tradycji zakonu paulinów ujawnia się przekonanie, że ich psalmodia i liturgia Eucharystii jest odbiciem liturgii niebieskiej. Już o. Grzegorz Gyöngyösi (1472-1526) porównywał życie paulinów do życia Aniołów przede wszystkim, dlatego, że chętnie i długo śpiewali – jak Aniołowie chwałę Bogu. Nawet w iluminowanym mszale paulińskim z początku XVI wieku daje się zauważyć postać modlącego się na klęczkach paulina, który znajduje się w wielkiej literze „G” oznaczającej „Gloria”, czyli „Chwała na wysokości Bogu”. Paulini powinni zawsze śpiewać – jak Aniołowie – chwałę Bogu. Zarówno najnowsze, jak i najstarsze modlitewniki i ceremoniały (rytuały) paulińskie przekazują nam w tym zakresie bogatą spuściznę.

Bractwa Aniołów Stróżów

W Polsce kult Aniołów Stróżów rozpowszechnił się  dzięki paulinom, którzy w XVII w. założyli na Jasnej Górze pierwsze Bractwo Aniołów Stróżów. Powstało na prośbę króla Zygmunta II Wazy przed 1616 r., a erygowane zostało na mocy dekretu Urbana VIII, „In supermo Apostolicae dignitatis” z 1624 r. Bractwo istniało także przy paulińskim kościele św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa na Skałce w Krakowie przez 237 lat, przechodząc różne etapy rozwoju. Swoją działalność prowadziło do 1951 r. Ponownie zostało reaktywowane w 2005 r., gdy na Skałce obchodzono Rok Aniołów.

Do Bractwa wstępowali przedstawiciele wszystkich stanów, od panujących do prostych ludzi. Mamy cenną księgę autografów, do której osobiście wpisywali się członkowie Bractwa. W latach 1628-1640 odnotowano ponad 200 tys. członków – opowiada o. Stanisław Rudziński. Historyk sztuki wśród ludzi kultury wymienia wpisy m.in. Zygmunta Krasińskiego, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Jana Matejki, Elizy Orzeszkowej, Bolesława Prusa czy Stanisława Reymonta.

Do roku 1640 r – przypomniał o. Rudziński – paulini erygowali Bractwa Aniołów Stróżów w 122 polskich miejscowościach, a przede wszystkim we wszystkich paulińskich klasztorach. Zakładano je także na terenach objętych wojną. Bractwa zakładano także przy klasztorach paulińskich za granicą: szczególnie na Węgrzech, w Chorwacji, Czechach, Austrii, Szwajcarii, w południowych Niemczech. Niestety w wyniku kasaty Zakonu w monarchii austro-węgierskiej bractwa zaczęły tam zanikać, ostateczne zahamowanie rozwoju nastąpiło na przełomie XIX/XX w.

Bractwo to dawne jak i współczesne ma szerzyć nabożeństwo do Aniołów Stróżów, wyrażać szacunek dla ich obecności, zaufanie i wdzięczność za ich opiekę. Ponadto członkowie bractwa powinni nawiedzać chorych i chronić innych przed zagrożeniem grzechu. Do specjalnych zadań członków Bractwa należała pomoc biedniejszym pielgrzymom i udzielanie im noclegów. Uczestnicy gromadzący się na swoje nabożeństwa odmawiają litanię do Aniołów Stróżów, koronkę, godzinki, nowennę i śpiewają pieśni.

Paulini pisali także dzieła o Aniołach Stróżach. Do bardziej autorów „anielskiego piśmiennictwa” w dawnych wiekach należą: o. Kacper Biedrzychowski, który w 1620 r. wydał w Krakowie opracowanie “Officia Anglorum erga homines” (Obowiązki Aniołów wobec ludzi), o. Andrzej Gołdonowski, autor dzieł “Bractwo św. Anioła Stróża. Powinności artykuły, ustawy porządki, odpusty” (Kraków 1641 i “Bractwo żołnierskie św. Michała Archanioła Marcina z Bydgoszczy” oraz o. Ambroży Nieszporkiewicz, autor “Dziennika anielskiego” (modlitewnika) wydanego w Krakowie w 1670 r.

Na Jasnej Górze w każdy piątek na wieczornej Mszy św. w Kaplicy Matki Bożej o 19.30 spotkają się przedstawiciele Armii św. Michała. Tę modlitewną grupę zainicjował w 2010 r. o. Roman Majewski, ówczesny przeor Jasnej Góry. Jej głównym celem jest duchowe wsparcie Sanktuarium i posługujących tutaj zakonników poprzez dar Eucharystii, codzienną modlitwę do św. Michała Archanioła, podejmowane posty.

O wielkiej czci, jakiej doznawał i doznaje Książę Wojska Niebieskiego na Jasnej Górze świadczą jego posągi i przedstawienia ikonograficzne powstające od czasów dawnych po najnowsze. Nad tzw. Bramą Lubomirskich widzimy Go z mieczem, walczącego ze smokiem, a w Bramie Jana Pawła II jest jego mozaika z tekstem modlitwy za jego wstawiennictwem. Michał Archanioł jest także nad głównym wejściem do bazyliki i w Wieczerniku, przy ołtarzu Matki Bożej Kodeńskiej.

Jasna Góra w swoim wystroju jest niezwykle bogata w przedstawienia anielskie. Także w samym Obrazie jasnogórskim odnajdujemy anielskie przedstawienia zwraca uwagę o. Stanisław Rudziński. – Na samym Wizerunku Jasnogórskim , w tle, na srebrnych rytowanych blachach fundacji Władysława Jagiełły, widzimy w scenie zwiastowania Michała Archanioła – wskazuje historyk sztuki. Na Jasnej Górze znajduje się też specjalna Kaplica Aniołów Stróżów, nazywana także kaplicą Najświętszego Serca Pana lub też kaplicą Jabłonowskich. Należy ona do zespołu kaplic bocznych, przylegających do południowej nawy bocznej Bazyliki Jasnogórskiej.