10 listopada: XI Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym

ŚWIADECTWO
Rany Południowego Sudanu

„Przybyłem do Południowego Sudanu w styczniu 2015 roku do jedynego domu zakonnego Franciszkanów w tym kraju. Na początku było tylko pięciu braci: dwóch z Włoch, jeden ze Słowacji, jeden z Australii i jeden z USA. Razem prowadzimy dużą parafię, do której należą wioski odległe aż 75 km od stolicy kraju” - tak zaczyna swoje świadectwo ojciec Federico Gandolfi, franciszkanin i misjonarz pełniący posługę duszpasterską w Juba w Południowym Sudanie.
Mówiąc o niebezpieczeństwach w tym kraju ojciec Federico zaświadcza: „Brakuje tu wszystkiego – rzeczy i ludzi, którzy mogliby tu służyć. Miliony ludzi jest zamkniętych w obozach dla uchodźców z powodu wojny domowej, która podzieliła kraj w 2013 roku. W jednym z tych obozów znajdującym się na obszarze naszej parafii, przebywa ponad 20 tysięcy osób. Bracia udają się tam, aby dać tym ludziom jakikolwiek rodzaj wsparcia. Panujące tam warunki życia są znacznie gorsze, ale ludzie są niewiarygodnie odporni pomimo, że można bardzo łatwo dostrzec psychiczną traumę, jaką cierpią z powodu wojny. Często udajemy się do obozu dla uchodźców, aby udzielać sakramentu namaszczenia chorych. Pamiętam, jak pewnego dnia udzielałem go dziewczynce, która miała 9 lat. Leżała na zdartym i brudnym kocu. Jej stan zdrowia był fatalny. Patrzyła na mnie cały czas, kiedy modliłem się nad nią wraz z rodziną i katechetami świeckimi. Miałem nadzieję, że Bóg zabierze ją do siebie tak szybko, jak to tylko jest możliwe. Tydzień później dziewczynka była zdrowa. To był cud. Wiara tych ludzi jest wstanie wstrząsnąć Niebem”.
„Oferujemy tym ludziom otwartą, pokojową i pozbawioną przemocy przestrzeń, w której ludzie mogą znaleźć nieco bezpieczeństwa w tym trudnym czasie. Największym dramatem tych ludzi jest brak przyszłości. Niestety na razie nie ma nadziei na poprawę, chociaż sytuacja stopniowo się poprawia tak, że nowe pokolenie nie chce wyjeżdżać za granicę. Jednak ci młodzi ludzie są bardzo biedni. Pewnego dnia ktoś zapytał mnie: „Ojcze, dlaczego Bóg pozwolił na to, abym urodził się w Południowym Sudanie?”. Na to pytanie nie byłem w stanie odpowiedzieć.
„Dzieci dużo biegają i łatwo się kaleczą. Niestety brak higieny zamienia niewielkie skaleczenie na poważną ranę. Raz w tygodniu pomagam dzieciom ulicy przez leczenie ich ran, które wymagają leczenia szpitalnego. Niestety opieka lekarska nie zawsze jest dostępna” - wyjaśnia ojciec Federico w wywiadzie dla agencji informacyjnej Fides.org.

++++++++++++++++++

Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie (Kirche in Not)

Stowarzyszenie pomaga katolikom w 140 krajach na całym świecie. Zakres pomocy obejmuje: ewangelizację w mediach, kształcenie teologiczne, apostolat biblijny, pomoc duszpasterską, katechezę, stypendia mszalne, środki transportu, pomoc budowlaną. Papieskie Dzieło Pomoc Kościołowi w Potrzebie powstało w 1947 roku, założone przez o. Werenfrieda van Straatena (1913-2003) holenderskiego norbertanina. W roku 1984 zostało uznane przez Stolicę Apostolską jako "ogólnokościelna organizacja na prawie papieskim". Papież Benedykt XVI w grudniu 2011 roku podniósł międzynarodowe katolickie dzieło PKWP do rangi fundacji na prawie papieskim z siedzibą w Watykanie. Prezydentem stowarzyszenia jest kard. Mauro Piacenza.

Organizacja na początku swej działalności pomagała w Europie Zachodniej, szczególnie w Niemczech, zniszczonych na skutek II wojny światowej materialnie i duchowo. Pomoc szybko zaczęła być przekazywana również do krajów Europy Wschodniej, w tym do Polski, a następnie na pozostałe kontynenty. Papieskie Stowarzyszenie PKWP wspiera prześladowanych i uciskanych chrześcijan, zwłaszcza w rejonach objętych biedą i pogrążonych w konfliktach zbrojnych (Afryka, Azja, Ameryka Łacińska, Europa Wschodnia). PKWP w Kościele w Polsce od roku 1958 wspomaga finansowo wszystkie zakony kontemplacyjne oraz kształcenie księży i osób duchownych.

Sekcja Polska Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebiedziała w naszym kraju od 31 stycznia 2006 roku. Funkcjonuje jako kościelna osoba prawna na podstawie Konferencji Episkopatu Polski z dnia 18 marca 2004 r. oraz decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 grudnia 2005 r. Aktualnie w Polsce działają trzy biura PKWP w: Warszawie, Krakowie (2014r.) i Poznaniu (2015r.).

Od 2009 roku Sekcja Polska PKWP przy aprobacie Konferencji Episkopatu Polski, organizuje Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Zainicjowało również wydanie publikacji "Prześladowani i zapomniani. Raport o prześladowaniu chrześcijan". Wydaje również "Wierzę. Mały Katechizm Katolicki", Biblię dla dzieci "Bóg przemawia do swoich dzieci" - przetłumaczona na 176 języków.