29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Zawsze jest za co dziękować

Ocena: 0
796

Kiedy brakuje sił na wieczorną rodzinną modlitwę, staramy się, by ze stałego składu „dziękuję – przepraszam – proszę” wypowiedzieć chociaż, za co dziś dziękujemy. Odpowiedzi dzieci bywają tyleż zaskakujące, ile pouczające: za deszczyk, za spotkanie z koleżanką, za rodzinkę i fajne lekcje. Dla nas dorosłych – drobnostki. Ale to z nich przecież składa się życie.

Fot. pixabay.com/CCO

Co się dzieje, gdy takich drobnostek, jak spotkanie ze znajomymi, spacer czy nawet „kolejny nudny poniedziałek w pracy”, zabraknie, obserwujemy w dniach narodowej kwarantanny.
Codzienne dziękowanie za rodzinę, zdrowie, dom, pracę w tak chwiejnym czasie, jaki przeżywamy, pokazuje, jak mogą być ulotne. Wiele, zbyt wiele, rodzin straciło bliskich, wielu choruje, wielu straciło możliwości zarobkowania.
W każdym położeniu dziękujcie” – napomina św. Paweł. Trudno oczekiwać dziękczynienia ze strony tych, których sytuacja epidemii dotknęła osobiście i naznaczyła życiową tragedią. Ja jednak mam w pamięci motto życiowe nieodżałowanej Marioli Wołochowicz: nieważne, że upadłam, ważne, czego się dzięki temu nauczyłam. Czego mnie nauczyła sytuacja przymusowej izolacji spowodowanej zamknięciem szkół, wreszcie zamknięciem się w domach? Odpowiedź jest banalna: bycia z rodziną. Ale czy nie z takich „banałów” właśnie składa się codzienne życie? Teraz można zobaczyć, na co przeznaczamy zwykle większość naszej dziennej energii i że – tak, tak! – można bez tego żyć. A przede wszystkim – że jeśli przekieruje się ją na to, co naprawdę istotne, owoce mogą zaskoczyć.
Wreszcie wspólne wszystkie posiłki, wreszcie czas na ich staranne przygotowanie, bo zaangażowani są w to wszyscy domownicy. Wreszcie czas na planszówki i wspólne czytanie dłużej niż „ustawowe” 20 minut dziennie. Wreszcie wspólne wycieczki rowerowe, bo mamy to szczęście, że utknęliśmy na wsi. Wreszcie cisza, bo telewizor nie odbiera, a radio szumi, za to na szafce nocnej rośnie sterta książek od dawna odkładanych „na później” – nawet u tych domowników, których czytelnictwo dotąd nie pociągało! Wreszcie przyszło to „później”. I za to też padają podziękowania w rodzinnych wieczornych modlitwach.
Wystarczy na chwilę podłączyć się do internetu, który tu na szczęście (albo na nieszczęście) dociera, by wyzbyć się złudzeń, że to czas wyciszenia społecznych, a zwłaszcza politycznych sporów. Czas tak trudny, jak ten, który przeżywany, może być szansą na przewartościowanie tego, co dla nas na co dzień ważne. Jak się okazuje, w obliczu katastrofy mogą przyblednąć nawet rozważania o palcu posłanki. Ale idylla nie trwa długo: nawet w temacie wirusa pojawia się jątrzenie, snucie teorii spiskowych, zbijanie politycznego kapitału przez tę lub tamtą stronę.
„(…) taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” – brzmią dalsze słowa św. Pawła dotyczące dziękowania w każdym położeniu – doszukiwania się tego, co dobre. I jeszcze: „Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie”. A może proroctwem są słowa z niedzielnej Ewangelii: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”? Tak mówiły do Jezusa siostry zmarłego Łazarza.
Wiara niesie życie – śmierć Chrystusa na krzyżu i Jego zmartwychwstanie pokazują, że jeśli mamy Go przy sobie, nie umrzemy naprawdę. Nawet jeśli myślimy, że nie ma danego dnia za co dziękować, to zawsze pozostaje wdzięczność za Jego obecność. Bo On jest i tylko czeka, aż Go wezwiemy – jak Marta i Maria do chorego brata. Tak więc w każdym położeniu jest za co dziękować – na początek za to, że mamy Kogo przywołać w potrzebie. Takie poczucie rzeczywiście pozwala nie gasić ducha.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Absolwentka polonistyki i dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, mężatka, matka dwóch córek. W "Idziemy" opublikowała kilkaset reportaży i wywiadów.

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter