Zabytek, znajdujący się w południowej nawie bydgoskiej katadry, w ostatnich miesiącach przeszedł gruntowną konserwację i obok ołtarza św. Antoniego odzyskał swój dawny blask.
Ołtarz św. Rocha z 1696 roku został ufundowany przez Stanisława i Helenę Konarskich. W jego środkowym polu znajduje się obraz z wizerunkiem świętego w srebrnej sukience z 1841 roku. Obok niego jest aniołek, trzymający chustę z napisem "eris in peste patronus" ("bądź patronem w chorobie"). Zaś w górnej kondygnacji widnieje barokowy obraz przedstawiający męczeństwo świętych Kryspina i Kryspiniana z 1690 roku. – Ołtarz pochodzi z kościoła pokarmelickiego. Po zdjęciu sześciu warstw farby dotarliśmy do źródła, jego początkowej kolorystyki – powiedział proboszcz bydgoskiej katedry ks. prałat Stanisław Kotowski.
W trakcie prac odkryto, że część elementów snycerskich pochodzi z lat 50. XX wieku. Zasłaniały one jednocześnie oryginalne detale – na przykład serca w retabulum (nastawie ołtarza), malowane na „smalcie”, czyli błękicie królewskim – pigmencie pięknie barwiącym szkło. – W ołtarzu występują m.in. trzy typy złoceń. Również na kolumnach odkryto złocenia na srebrze. Wystarczyło wszystko oczyścić, a także specjalnym preparatem uaktywnić poprzednie barwy, poddając jednocześnie cały ołtarz konserwacji przed grzybami i innymi szkodnikami – powiedział konserwator zabytków Grzegorz Chojnacki.
Renowację, która trwała kilka miesięcy, przeprowadziła firma konserwatorska „Relief” z Torunia, nagradzana przez marszałka województwa. – Dzisiaj w ok. 90 procentach widzimy oryginał. Projekt mógł być zrealizowany ze środków parafii, a także z dotacji, jakie otrzymaliśmy z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz od Miejskiego Konserwatora Zabytków w Bydgoszczy. Jego koszt wyniósł ok. 120 tysięcy złotych. Mamy także plany, aby w 2017 roku odrestaurować trzeci ołtarz – św. Józefa – dodał ks. prałat Stanisław Kotowski.
Święty Roch żył w XIV w., był z pochodzenia Francuzem. Jest patronem Montpellier, Parmy, Wenecji oraz aptekarzy, lekarzy, ogrodników, rolników, szpitali i więźniów. W ikonografii przedstawiany najczęściej jako pielgrzym lub żebrak w łachmanach, z psem liżącym mu rany albo biegnącym obok. Jego atrybutami są m.in.: anioł, pies trzymający w pysku chleb oraz torba pielgrzyma.
Co? Gdzie? Kiedy?
