Francuski dramat obyczajowy „Na zawsze razem” różni się zdecydowanie od większości utworów produkowanych obecnie nad Sekwaną.
Nie widzimy tu negatywnych czy wręcz nihilistycznych emocji, jakimi w większości przypadków przepojone jest obecnie kino francuskie,. W filmie zwraca uwagę subtelny nastrój dramatu rodzinnego, a także moralnie pozytywne przesłanie. Można tu się doszukać inspiracji niektórymi dziełami klasyków kina francuskiego – Françoisa Truffauta i Erica Rohmera, którzy w mistrzowski sposób kreślili moralne i uczuciowe problemy i dramaty swoich bohaterów. W „Na zawsze razem” oglądamy ewolucję postawy życiowej 24-letniego Dawida, który egzystuje beztrosko w Paryżu jak wolny ptak, podejmując się dorywczych zajęć i w miarę możliwości pomagając siostrze w opiece nad jej siedmioletnią córką Amandą. Dawid stara się wobec nikogo nie mieć żadnych zobowiązań.
Pewnego dnia dochodzi do tragedii. W zamachu terrorystycznym w centrum Paryża ginie siostra Dawida. Amanda zostaje sierotą; jej ojciec już dawno porzucił matkę. Po przeżytym szoku Dawid musi podjąć ważną decyzję. Czy ma zostać prawnym opiekunem rezolutnej dziewczynki, z wszystkimi tego konsekwencjami? Amanda nie może bowiem liczyć na ciotkę ani na mieszkającą w Londynie babcię, która też kiedyś zostawiła dzieci. Czasu nie ma zbyt wiele: ruszyła biurokratyczna i prawna machina opieki społecznej.
Autorzy filmu subtelnie ukazują ewolucję postawy Dawida, który powoli dojrzewa do ojcostwa. Oglądamy wszystkie okoliczności kolejnych wydarzeń, w tym codzienne rozmowy i drobne gesty między Dawidem a siostrzenicą, która zadaje trudne pytania, także o Boga, choć Dawid – to niemal typowe dla młodego |Francuza – nic na ten temat nie wie i nie chce wiedzieć. Ważna jest także końcowa próba pojednania między Dawidem a matką – babcią Amandy.
Twórcy filmu nie ukazali jednak szerzej tła społecznego. W Paryżu miał miejsce barbarzyński atak terrorystyczny, nie dowiadujemy się jednak, kto go dokonał. Czyżby autorzy film ulegli ideologii politycznej poprawności, obawiając się reakcji fanatyków islamskich?
„Na zawsze razem” (Amanda), Francja, 2018. Reżyseria: Mikhael Hers. Wykonawcy: Vincent Lacoste, Isaure Multrier, Stacy Martin, Ophelia Kolb i inni. Dystrybucja: Best Film