Dobro dziecka

Na 10. Przeglądzie Nowego Kina Francuskiego w Warszawie pokazano interesujący dramat obyczajowy „Wymarzony”, który równolegle wszedł na ekrany kin. Film zrealizowano w stylu współczesnego realistycznego kina obyczajowego, w którym najważniejsze jest staranne udokumentowanie podjętego tematu. Popisy stylistyczne, tak istotne w kinie francuskim, zeszły tu na dalszy plan. Tematem jest adopcja niemowlęcia zostawionego po urodzeniu w szpitalu przez matkę studentkę. Widzimy osoby starające się o adopcję, bardzo różne pod względem motywacji i sytuacji życiowych. Poznajemy francuskie prawo adopcyjne, różniące się nieco od polskiego. Śledzimy rozmowy przedstawicielki opieki społecznej z matką biologiczną i prezentacje kandydatów do adopcji. Ta część filmu ma charakter publicystyczny, lecz ciekawy poznawczo.

Maluchem tymczasowo opiekuje się Jean, który wraz z żoną współpracuje z ośrodkiem adopcyjnym. Nawiązuje z małym Theo bliski kontakt. Od tego momentu dziecko staje się głównym bohaterem filmu, który przekształca się w dramat psychologiczny z elementami melodramatu. Rywalizację kandydatów niepodziewanie wygrywa Alice, która od lat stara się o adopcję. Komisji nie przeszkadza, że kobieta po rozstaniu z mężem mieszka samotnie.

Autorzy filmu usiłują zrozumieć wszystkich bohaterów dramatu: porzucającej dziecko studentki, pracowników opieki społecznej i ośrodka adopcyjnego, kochającego dzieci poczciwego Jeana, pragnącej dziecka Alice. Takie ujęcie może wydawać się ryzykowne, jednak najważniejszy wydaje się obraz miłości do niemowlęcia, które ukazane zostało jako istota odczuwająca wszystkie płynące z otoczenia impulsy emocjonalne. W tym filmie o pozytywnym przesłaniu mówi się o problemach moralnych związanych z adopcją.

„Wymarzony” (Pupille), Francja/Belgia 2018. Reżyseria: Jeanne Herry. Wykonawcy: Gilles Lellouche, Sandrine Kiberlain, Elodie Bouchez i inni. Dystrybucja: Monolith Films