Nowy polski film „Na chwilę, na zawsze” może stanowić dowód na poparcie tezy, jak bardzo niebezpieczne w naszym kinie są naśladownictwa popularnych amerykańskich melodramatów, osadzonych w środowisku gwiazd muzyki pop, walczących z niszczącymi ich zdrowie i życie nałogami.
Reżyser Piotr Trzaskalski, autor kilku popularnych utworów i seriali telewizyjnych, zrealizował film mocno osadzony w polskich realiach, jednak podczas seansu mamy wrażenie, że obcujemy z naśladownictwem hollywoodzkich modnych tematów, ukazanych tu na rodzimą swojską miarę.
Punkt wyjścia akcji wydaje się schematyczny. Pola, ambitna młoda gwiazda muzyki popularnej, po pijanemu powoduje wypadek samochodowy. Jej ojciec, a zarazem menedżer, umieszcza ją w ośrodku terapii uzależnień od alkoholu i narkotyków. Zajęcia z pensjonariuszami prowadzi Borys, znany z niekonwencjonalnych metod instruktor, wcześniej muzyk rockowy po osobistych i rodzinnych przejściach.
Podczas obfitujących w dramatyczne niespodzianki zajęć poznajemy tajemnice obojga bohaterów, a relacje Borysa z Polą w pewnym sensie stopniowo się odwracają, okazuje się bowiem, że to instruktor potrzebuje wsparcia w chorobie od zakochanej w nim dziewczyny.
Film Trzaskalskiego przypomina więc mieszankę popularnych obrazów o gwiazdach estrady niszczonych przez śmiertelne nałogi, romanse itd. Takie dramatyczne przejścia gwiazd znane są doskonale z mediów, powstało o nich mnóstwo reportaży i filmów. Nie będę przytaczał konkretnych nazwisk, ale niektóre przypadki relacjonowane są nawet na bieżąco w mediach, co sprawia wrażenie jakichś upiornych telenoweli.
„Na chwilę, na zawsze” zaczyna się jak polska odmiana „Narodzin gwiazdy” oraz utworów demaskujących brutalne kulisy rozrywkowego show biznesu, a kończy niemal jak „Love story”. Tak więc ten ciekawy i wzruszający film, chociaż tematycznie wtórny, wydaje się jednak zbyt monotonny, jakby brakowało mu siły emocji. Grający Borysa Paweł Domagała, jednocześnie współautor scenariusza, nadaje utworowi dramatyczny ton.
Ten popularny aktor i muzyk grał dotychczas przeważnie role komediowe, tutaj diametralnie zmienił emploi. Gra bardzo dobrze, sprawia jednak wrażenie nieco przygaszonego, odtwarzanej przez niego postaci wyraźnie brakuje dynamiki i ludzkiego wymiaru.
Natomiast młoda i atrakcyjna Martyna Byczkowska, odtwórczyni roli Poli, mimo świetnych warunków zewnętrznych nie przekonuje, nie odbieramy bowiem w jej grze gwiazdorskiego stylu i magii. A przecież jest to podstawa kreowanej przez nią roli.
Wniosek może być jeden. Nie wiem, do jakich widzów skierowany został nowy film Piotra Trzaskalskiego.
„Na chwilę, na zawsze”; Polska, 2022; reżyseria: Piotr Trzaskalski; aktorzy: Paweł Domagała, Martyna Byczkowska, Ireneusz Czop, Olaf Lubaszenko i inni; dystrybucja: Kino Świat
Co? Gdzie? Kiedy?
