Więcej niż film

Cristiadę trzeba zobaczyć. Nawet jeśli nie byłbyś katolikiem i nie interesowałyby cię prześladowania chrześcijan w Meksyku. Wystarczy, że cenisz takie wartości jak wolność i wierność. I że nie chcesz, aby historia przedstawiona na filmie się powtórzyła. Jest to bowiem film o przesłaniu ponadczasowym i ponadnarodowym. Opowiada o heroicznej walce meksykańskich katolików o prawo do wyznawania wiary i do praktyk religijnych w latach 20. ubiegłego wieku. Ale pokazuje i drugą stronę: do czego zdolni są antyklerykalni i antyreligijni masoni, chociaż kwestia ostatecznych motywacji, którymi kieruje się socjalistyczny prezydent Plutarco Elias Calles, zaczynając w 1926 roku krwawe prześladowania Kościoła, nie jest wyraźnie przedstawiona. To nieco utrudnia zrozumienie, skąd brała się tak straszliwa nienawiść do religii w człowieku, którego zarówno przyjaciele, jak i ofiary nazywali Antychrystem.

Historia przedstawiona w filmie wydarzyła się naprawdę. Sportretowane w nim postacie też są w większości prawdziwe. Wielu męczenników tamtego okresu doczekało się beatyfikacji. Najbardziej chyba przejmująca jest historia José Luisa Sáncheza del Río, który w chwili przyłączenia się do cristeros miał zaledwie 13 lat. Schwytany, mimo straszliwych tortur, nie zaparł się wiary. Zamordowany w 1928 roku, umierał z okrzykiem: „Niech żyje Chrystus Król!”. W 2005 roku Benedykt XVI ogłosił go błogosławionym.

Film niesie treści niechętnie widziane także we współczesnej Polsce, w dobie nowej fali antyklerykalizmu i nihilizmu. Można go zobaczyć tylko w nielicznych kinach. Ale tam, gdzie jeszcze jest grany – trzeba pójść. Dla siebie i po to, aby pokazać, że na takie właśnie filmy jest zapotrzebowanie.

W nadchodzącym tygodniu w Warszawie film można zobaczyć w kinach „Wisła”, „Femina” i "Stacja Falenica”.

ks. Henryk Zieliński fot. FT Films Idziemy nr 17 (398), 28 kwietnia 2013 r.