Bądźcie gotowi

Pisał, że „bezczynność jest wrogiem duszy” (RegBen 48, 1). Problem w bezczynności dostrzegał także m.in. Henryk Sienkiewicz. W drugiej części „Trylogii” napisał: „Bezczynność ze wszystkiego najgorsza, bo zmartwienie człowieka trawi jako choroba”.

Człowiek bezczynny duchowo pozbawiony jest refleksji nad istnieniem Siły Wyższej – Boga; nie myśli o swoim życiu i jego przemijaniu; zamyka oczy na otaczające piękno i skupia się jedynie na tym, co przyziemne. Chrześcijanin bezczynny duchowo nie modli się, wybiera z nauczania Jezusa jedynie to, co dla niego wygodne, jest obojętny na sprawy Kościoła, a przede wszystkim nie przejmuje się Słowem Bożym. Dlatego często nie potrafi dostrzec w swoim życiu nic pozytywnego. Jest rozczarowany sobą.

Być może podobne uczucie rozczarowania towarzyszyło pięciu nierozsądnym pannom w momencie, gdy rozległo się wołanie: „Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” (Mt 25, 6). Natłok myśli: można było wcześniej zająć się przygotowaniem oliwy, nie należało iść spać, zmarnowałyśmy tak ważny moment przez głupotę i bezczynność. I choć bezczynność nierozsądnych niewiast można powiązać ze zwykłym, ludzkim roztargnieniem, to jednak przez ich przykład Pan Bóg ukazuje nam ważną prawdę: „Czuwajcie i bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie” (Mt 24, 42a.14). To znaczy: nie bądźcie bezczynni, gdyż w przeciwnym razie możecie doświadczyć rozczarowania.

Warto zatem być aktywnym duchowo. Rozmyślać i rozważać każdy moment swojego życia, gdyż niemal codziennie Pan Bóg daje nam możliwość wyboru: zła lub dobra, życia lub śmierci, nieba lub piekła, przyjęcia Jego samego lub odrzucenia. Podjęcie właściwej decyzji wymaga mądrości. Jak ją znaleźć? „Ci ją znajdą, którzy jej szukają” (Mdr 6, 12).

Może więc czas wstać ze snu, zatroszczyć się o swoją aktywność duchową i uczynić ją priorytetem. Nieroztropne panny odniosły jedynie połowiczny sukces – zabrały lampy, lecz nie zabrały oliwy. Nie wystarczy więc troszczyć się jedynie o doczesność, gdyż prędzej czy później ona przeminie. Należy zadbać o przestrzeń, która stanowić będzie siłę i motywację dla naszego ducha i ostatecznie pozwoli zasiąść na uczcie w Królestwie Niebieskim.