Komentarze do czytań - Czwartek w oktawie Wielkanocy

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: Ks. dr Leszek Rasztawicki

Pierwsze czytanie: Dz 3, 11-26

Święty Piotr dokonuje cudu uzdrowienia chromego. Nie o sam cud chodzi, ale o to, Kto naprawdę jest jego autorem albo dokładniej - w czyjej mocy został zrealizowany. Dla świętego Piotra fakt cudu staje się okazją, by dać świadectwo o Zmartwychwstałym, którego mocą został uzdrowiony chromy. Fakt Zmartwychwstania jest największym cudem, poświadczającym autentyczność posłannictwa Jezusa i najważniejszym argumentem w polemice chrześcijańskiej z innymi religiami. Było to również definitywne rozstrzygnięcie konfliktu, jaki zaznaczył się poprzez opór i sprzeciw faryzeuszów i uczonych w Piśmie wobec nauki i posłannictwa Jezusa. Święty Piotr przypomina Żydom, że to oni ukrzyżowali Jezusa, ale Bóg wskrzesił Go z martwych.
Uzdrowienie chromego mocą Imienia Jezusa staje się okazją, by wygłosić katechezę paschalną o Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym Jezusie. Święty Piotr wzywa teraz, by przejść od ignorancji do przyjęcia prawdy Zmartwychwstania. Niezbędną rzeczą w drodze do zbawienia jest przyjęcie tej prawdy, a następnie nawrócenie jako zmiana sposobu myślenia i podążania za Zmartwychwstałym. Uzdrowiony chromy jest niezaprzeczalnym dowodem i świadectwem mocy Zmartwychwstałego.

Psalm responsoryjny: Ps 8, 2a i 5, 6-7.8-9

Psalm 8 jest hymnem uwielbienia w całym dziele stwórczym. Centralne miejsce zajmuje tutaj człowiek, który jest koroną całego stworzenia. Bóg obdarzył go chwałą i uczynił współodpowiedzialnym za troskę o wszystkie byty stworzone. Człowiek dostąpił wielkiej godności i może rozwijać się w miłości, doświadczając miłości od samego Boga Stwórcy. Wszystko, co stworzył Bóg, jest pełne majestatu i chwały Bożej. Imię Boga w tajemniczy sposób podtrzymuje wszystko w istnieniu. Działanie Boga jest jednocześnie odkryte i zakryte przed człowiekiem, ukazana jest Jego moc we wszechświecie, a jednocześnie pozostaje niezgłębioną tajemnicą: „Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!”

Ewangelia: Łk 24, 35-48

Jezus przychodzi do Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku. Powraca do miejsca, gdzie odbyła się ostatnia wieczerza z Mistrzem, gdzie kierował do nich ostatnie pożegnalne słowa. W tym miejscu pozostają Apostołowie, trwając jednomyślnie na modlitwie, wspominając i rozważając to, co się wydarzyło z Jezusem. Jezus przychodzi do wspólnoty Kościoła, gdzie rozważa się Jego życie i nauczanie, by rozwiać wszelkie wątpliwości i przerażenie. Umacnia ich mocą wiary. Wiara opiera się na doświadczeniu spotkania ze Zmartwychwstałym. Widzą Jego rany, ślady męki i cierpienia. A nadto mogą dotykać i przekonać się, że Jezus nie jest zjawą, ale żywym Bogiem i prawdziwym Synem Człowieczym.
Patrzenie i dotykanie, jakim ich obdarza Jezus, to łaska kontemplacji Zmartwychwstałego i Uwielbionego Pana. Jest to przedsmak nowej rzeczywistości, szczęścia oglądania chwały i wszechmocy Boga. To doświadczenie przenika ich wiarę i rozum. Owocem tej kontemplacji jest zrozumienie planu Bożej miłości dla ocalenia człowieka, które dokonało się poprzez Mękę, Krzyż i Zmartwychwstanie Jezusa. Boże obietnice i oczekiwanie mesjańskie wypełnia się w Jezusie jako Synu Bożym i Jedynym Zbawicielu świata i człowieka.