Komentarze do czytań - Sobota, VIII Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: ks. dr Leszek Rasztawicki

Pierwsze czytanie: Syr 51,12-20b

Księga Syracha kończy się hymnem pochwalnym na cześć mądrości. Hymn ten ma charakter autobiograficzny. Mędrzec przedstawia swoje doświadczenie życia, które jest wyrazem i poszukiwaniem Bożej mądrości. Dostrzega swoje życie w perspektywie wiary, otwierając się na niezgłębioną Bożą mądrość. Wspomina lata młodzieńcze, kiedy świadomie zaczął poszukiwać i zgłębiać sens życia w mądrości i modlitwie.

Zatem prowadził dialog z Bogiem, poszukując prawdziwej mądrości. Jest pełen optymizmu i radości, że ta perspektywa jest drogą całego życia ku wieczności. Można zatem sobie uświadomić, że człowiek nieustannie wzrasta w Bożej mądrości i otwiera się na nieśmiertelność i nieskończoność. Dynamizm tej drogi nie ma końca, a zarazem jest wielkością człowieka, tak hojnie obdarzonego przez Boga.

Mędrzec jest również świadomy swych błędów, które opłakuje z całego serca. Zrozumiał, że czystość serca i świętość postępowania są odpowiedzią na Bożą mądrość, a zrazem trwaniem i kroczeniem ku Bogu, ku jeszcze głębszemu i doskonalszemu zjednoczeniu w nieskończonej Bożej mądrości.

Psalm responsoryjny: Ps 19 (18),8-9.10-11

Fragment rozważanego Psalmu 19 jest uwielbieniem bliskości Boga. Bóg objawia się człowiekowi i daje się poznać. Tym objawieniem jest całe Prawo, które jest radością serca. Wszystkie nakazy Pana są drogowskazami w życiu. Bóg objawia się w swoim Słowie na kartach Pisma Świętego.

Objawienie Boga obejmuje wszystkie aspekty życia. Bóg objawia swoją mądrość w Prawie. Bojaźń Boża jest jedyną słuszną drogą postępowania. Nadto sądy Pana są słuszne. Bóg objawia Siebie i swój zbawczy plan w Słowie Bożym, ukazując prawdziwą mądrość Bożą i Jego niezgłębione miłosierdzie

Ewangelia: Mk 11,27-33

Jezus z Apostołami jest w mieście świętym, Jerozolimie. Tam dochodzi do konfrontacji z przedstawicielami Sanhedrynu, czyli najwyższą radą sądowniczą i religijną ówczesnego Izraela. Są wśród nich arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi. Są te same grupy, o których wcześniej zapowiadał, że to oni skażą Go na śmierć i wydadzą poganom (Rzymianom) na ubiczowanie i ukrzyżowanie.

Widząc znaki, jakie czyni Jezus, pytają o Jego autorytet, skąd ma władzę do takiego mówienia i działania. Na pewno nie otrzymał takiej misji od Sanhedrynu, więc teraz musi uznać nielegalność swego postępowania.

W takim pozornym dialogu z Jezusem nie chodzi wcale o poznanie prawdy, lecz utrzymanie swego status quo, czyli władzy i autorytetu. Na zapytanie Jezusa o chrzest Janowy odpowiadają wymijająco, pragnąc wymusić na Jezusie uznanie ich autorytetu i zmusić Jezusa do rezygnacji z podjętej misji. Utrzymanie władzy i wpływów jest dla nich ważniejsze niż poznanie prawdy Bożej.