Komentarze do czytań - Piątek, XVII Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autorzy: Klementyna Pawłowicz-Kot

Pierwsze czytanie: 1 J 4, 7-16

Według tradycji sięgającej II w. Święty Jan napisał swoje trzy listy w Efezie po powrocie z wyspy Patmos. Dla starożytnych Greków Patmos nie była zwykłą wyspą, jakich wiele na morzu Egejskim. Wierzyli, że wydobyli ją dla Artemidy Zeus i Posejdon, kiedy ujrzała opromieniony blaskiem bogini Selene – księżyca – położony na dnie morza tajemniczy skrawek lądu. Wyspa była schronieniem dla Orestesa, zabójcy własnej matki, przed demonami zemsty dręczącymi wyrzutami sumienia. Wśród artefaktów starożytnej kultury zrozumiał, że Bóg nie przychodzi do nas, by karać, ale obdarzać miłością. Miłość jest Jego naturą, sposobem bycia. Ofiarowanie własnego Syna jako ofiarę przebłagalną za grzechy jest po ludzku niezrozumiałe. Uruchamiają się nasze emocje, które czynią wiarę trudną. Święty Jan przeniknął do samego jądra miłości i taką prostą wiarę przekazuje.

„Miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga”. To jedyny powód naszej wzajemnej miłości i obowiązkowa odpowiedź na miłość Boga. Dowodem, że Go znamy i że jest nam bliski.

Psalm responsoryjny: Ps 34, 2-11

Duma i radość rozpiera psalmistę wyśpiewującego pieśń pochwalną na cześć Boga.  W tym wakacyjnym czasie podróży i wędrówek bądźmy chlubą Pana Jezusa. Nie nachalni i krzykliwi lub tchórzliwi, ale właśnie dumni.

Ewangelia: J 11, 19-27

Maria, Marta i Łazarz to rodzeństwo mieszkające w Betanii, miejscowości położonej na przedmieściach Jerozolimy. Jezus przed swoją męką był częstym gościem rodziny, z którą łączyła Go zażyła przyjaźń. Namalowany słowami obraz pokazuje życie duchowe człowieka. Każdy z nas nosi w sobie Marię, Martę i Łazarza.

Żyjemy tu, na ziemi, jeszcze w pewnym, stosunkowo niewielkim oddaleniu od Boga. Na „przedmieściach”, które odwiedza Jezus. Maria, „siedząc w domu”, jest tą, która w głębi „serca”, w sposób niedostrzegalny łączy się z „sercem” Boga. Milcząca i zasłuchana, kontempluje Boga. Marta wychodzi na zewnątrz. Działa. Rozmyśla. Łazarz jest tym, co w nas umarło, co odczuwamy jako stratę i brak.

Dialog Marty i Jezusa jest dla nas doskonałym przykładem wiary oraz w pełni oddaje, Kim jest Jezus. Bez wiary w zmartwychwstanie Jezusa i Jego mesjańskie posłannictwo nie ma dla nas życia.