Komentarze do czytań - Sobota, XXVI Tydzień zwykły, wspomnienie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, dziewicy, doktora Kościoła

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: ks. Waldemar Kluz

Pierwsze czytanie: Hi 42, 1-3.5-6.12-17

„Do tej pory znałem Ciebie ze słyszenia, teraz ujrzałem, jaki jesteś”.

Hiob w ranach życiowych doświadczeń, po utracie majątku, dzieci i zdrowia, trawiony cierpieniem wypowiada zdania ponadczasowe, metafizyczne. „Znałem Boga ze słyszenia” – to jest położenie człowieka za doczesnych dni. Znamy Boga ze słyszenia, ponieważ było nam głoszone słowo Boże. Przyjdzie jednak chwila po przekroczeniu bramy życia i śmierci, kiedy wszyscy według swojej kolejności znajdziemy się w rękach miłującego Stwórcy i zobaczymy Boga twarzą w twarz, zaczniemy permanentnie poznawać Stwórcę wszystkiego. Po swoim bolesnym doświadczeniu Hiob otrzymuje potomstwo: 7 synów i 3 córki, to jest pomnożenie i obfitość życia. Imię ostatniej córki znaczy: „Róg z kremem do powiek”. Krem do powiek ma za zadanie podkreślić oko i poprawić widzenie. Jak ważne jest oko, widzenie świata i życia w optyce wiary. Hiob widzi człowieka nie tylko horyzontalnie do granicy śmierci, ale też wertykalnie w odniesieniu do Boga i wieczności. Jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana, głównie o Nim słyszymy, ale nie widzimy wyraźnie. Człowiek/pielgrzym na tej ziemi nie wie z absolutną pewnością, co spotka go w drodze. Dlatego, że usłyszał i uwierzył, wyruszył do celu. Hiob należy do szerszego grona świętych osób, tak jak Dobry Łotr, które w tajemnicy cierpienia poznały prawdę życia w Bogu, otrzymały inne widzenie.

Psalm responsoryjny: Ps 119(118), 66 i 71. 75 i 95. 125 i 130

Psalmista złożył całą nadzieję w Panu. Oddaje się w pokornej i żarliwej modlitwie pod kuratelę Boga. Swemu Stwórcy oddaje słuszność, uznaje sprawiedliwość nakazów i praw pochodzących od Niego. Słowa natchnionego autora odsłaniają przed nami dynamikę wzrostu i rozwoju w wierze: jeśli dasz się prowadzić Bogu, przyjmiesz wszystkie Jego wyroki, dostąpisz oświecenia i poznania Pana Boga. Słowa refrenu dzisiejszego psalmu mogą stawać się wtedy doświadczeniem – sługa ma szansę zobaczyć pogodne oblicze Stwórcy. 

Ewangelia: Łk 10, 17-24

Znaczna część naszej relacji z Bogiem zależy i warunkowana jest przez człowieka obok nas. Jezus posyła do ludzi swoich uczniów z misją o Bogu. Uczniowie dzielą się następnie radością z wykonywanego zadania. Jezus jednak odkrywa przed nimi głębszy powód do wesela: wasze imiona są zapisane w niebie. Dzisiaj wspominamy św. Teresę z Lisieux – patronkę misji. Należy ona do ewangelicznych ludzi o prostym, sercu, którym Bóg objawił coś więcej, gdyż kanałem poznania o decydującym znaczeniu była tutaj łaska od Boga i miłująca odpowiedź karmelitanki z Francji.

Zachowała się korespondencja św. Teresy z Maurycym – prezbiterem, który przygotowywał się do misji katolickich w Afryce. Teresa, pisząc ostatni list przed śmiercią do duchowego brata, z siłą przekonania, złotymi literami (dosłownie) [1] napisała: „Jakże mogłabym obawiać się Boga, który dla mnie stał się tak mały... kocham Go!... bo jest wyłącznie miłością i miłosierdziem”.

Ewangeliczna prosta niewiasta poznała i ujrzała przez wiarę rzeczy zakryte przed człowiekiem, który w miejsce prawdziwych wartości stawia tak wiele iluzyjnych pragnień.

[1] http://www.tau.broszkowscy.com/kl_teresa.htm (dostęp 23.08.2022)