Komentarze do czytań - Wtorek, XIII Tydzień zwykły

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Elżbieta Marek

Pierwsze czytanie: Am 3, 1-8; 4, 11-12

Widzimy, że dzieje się tyle złych rzeczy na świecie i wydaje się nam, że Pan tego nie widzi, lub, co gorsza, widzi i nie reaguje. Najbardziej dotykają nas cierpienia własne i naszych bliskich. Wielu obraża się na Boga lub twierdzi, że straciło wiarę, ponieważ Bóg ich nie wysłuchał, nie wspomógł. Mają oni w sobie taką naturalną religijność plemienną, która próbuje Boga przebłagać, uprosić coś od Niego, dając w zamian jakiś rodzaj kultu i ofiary. Takie „coś za coś”, ale nie ma tu prawdziwej wiary i wewnętrznej przemiany serca. Wszystko odbywa się tylko na poziomie handlu.

Postrzegamy wydarzenia naszego życia i otaczającego nas świata według naszego, dość wąskiego, ograniczonego rozumienia. Bóg widzi je inaczej. Jego drogi są inne. O każdym złu, krzywdzie czy dobru wie doskonale. Gdy cierpimy, On cierpi razem z nami! Znosi zło, które człowiek czyni, dopuszcza je, bo tak bardzo szanuje naszą ludzką wolność. Gdy dopuszcza zło, które wynika z ludzkiego postępowania, ma moc tak pokierować wydarzeniami, żeby wyprowadzić z niego jeszcze większe dobro, dla większej liczby ludzi. Bóg „załatwia” nie tylko jedną sprawę, o którą Go prosimy, ale o wiele wiele więcej, niż byśmy pomyśleli. Najwspanialszym planem Pana Boga jest nasze zbawienie i ostatecznie zamieszkanie w Jego Domu – w Jego Królestwie. I bywa niejednokrotnie, że przez poniesienie przez człowieka konsekwencji złego postępowania Bóg może uratować zarówno jego jak i całe narody. Może właśnie wtedy stajemy w prawdzie o sobie i Bogu, a poznając ją, mamy szansę z miłością przylgnąć do Niego.

Psalm responsoryjny: Ps 5, 5-6a.6b-7.8Psalm 5 wyraża wielkie zaufanie do Boga. Kiedy modlę się jego słowami, kiedy te słowa stają się jakby moimi, wysławiam Go za to, że On mnie słucha i słyszy. Swoją troską otacza mnie, mój dzisiejszy problem, z którym sobie nie radzę, którego rozwiązanie przekracza moje możliwości. Nie zawsze rozwiązanie przychodzi natychmiast, ale Pan daje mi ogrom łask, by iść prawą drogą.

Ewangelia: Mt 8, 23-27

Wydaje się, że ludzkość osiągnęła dziś taki postęp techniczny, że jest w stanie zapanować nad żywiołami: epidemiami, suszą, powodziami, huraganami, ciężkimi chorobami. Wydarzenia ostatnich lat czy nawet miesięcy pokazują, że niekoniecznie jest to prawdą. Dzisiejsza Ewangelia pokazuje, kto jest prawdziwym Panem stworzenia, kto ma moc zatrzymania epidemii, uzdrowienia, uciszenia żywiołów. Jezus mówi nam dzisiaj, że w sytuacjach, nad którymi nie jesteśmy w stanie zapanować, trzeba od razu, z wiarą, zwrócić się do Niego. Zaufać!

Każdą ważną dla nas sprawę, każdą trudną dla nas kwestię powierzajmy od razu, nie zwlekając, Panu Bogu, a od swojej strony starajmy się robić to, co możemy. Pan naprawdę z tymi, którzy Go miłują współdziała we wszystkim.