Sens nawiedzenia

Wydaje się, że nadzieje mesjańskie w tym czytaniu dotyczą nie tylko nowego potomka Dawida. Zapowiedź można odczytać tak, że Bóg rozpocznie dzieło zbawienia, wychodząc od Betlejem. Jest tam zawarte oczekiwanie całkowitej odnowy.

Podobne zestawienie znajdziemy w Ewangelii, gdy rada wyższych kapłanów i nauczycieli ludu wskazuje Herodowi i Mędrcom miejsce narodzin Jezusa. Zauważalny jest jeszcze większy kontrast między królewską siedzibą Heroda a niepozornym Betlejem, w którym rodzi się prawdziwy król Żydów.

Przez wcielenie Bożego Syna, który stał się człowiekiem, obecność Boga wyraża się już nie przez znaki, ale w osobie Jezusa Chrystusa. Bożej obecności nie da się już ograniczyć jedynie do wybranego narodu, miejsca czy przedmiotu. Kościół staje się podstawowym „miejscem” przebywania Boga. A Maryja jako pierwsza z wierzących jest wyrazem jego apostolskiej misji. W dzisiejszej Ewangelii zanosi ona Jezusa swojej krewnej Elżbiecie. Staje się misjonarką i wyraża apostolskość Kościoła.

Radość wyrażona przez Jana w łonie swojej matki symbolizuje radość stworzenia, które rozpoznaje czas przyjścia Zbawiciela. Starość, w której Elżbieta poczęła syna, oznacza koniec pewnej epoki, którą rozświetli przyjście Zbawiciela otwierającego nowe czasy.

Głęboką symbolikę sceny nawiedzenia, którą wspominamy w drugiej tajemnicy części radosnej różańca świętego, dopełnia pierwsze nowotestamentalne proroctwo Elżbiety napełnionej Duchem Świętym: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona”. Doskonale znamy je z codziennego pacierza. Pochwała wypowiedziana przez Elżbietę dotyczy wiary Maryi, dzięki której Jezus mógł się w Niej realnie narodzić, a nie tylko Jej fizycznego macierzyństwa.

Rozpoczynamy ostatnie dni przygotowania na spotkanie z Bogiem, który z miłości do nas stanie się bezbronnym dzieckiem powierzonym opiece Maryi i Józefa. Słowa Mickiewicza: „Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie, lecz biada ci, jeżeli nie zrodził się w tobie” przypominają, że i w nasze ręce Bóg powierzył swoją przyszłość. Czy pozwolimy Mu powtórnie się narodzić? Czy pozostaniemy bierni wobec prób świętowania Bożego Narodzenia bez Boga?

Powtórzmy za psalmistą słowa modlitwy: „Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie”!