Apostoł w garniturze

– Życie Roberta Schumana jest dowodem na to, że można być „świętym w garniturze” – mówi dr hab. Zbigniew Krysiak, wykładowca Szkoły Głównej Handlowej, prezes Instytutu Myśli Schumana. – W jego życiu realizowały się słowa Jezusa: „błogosławieni, którzy wprowadzają pokój”, „błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości”. Był skromny, prosty, nie skupiał się na rzeczach zewnętrznych, nie potrzebował do życia niczego ponad to, co konieczne. Jak pisze jego biograf, „zasiadał w ławie poselskiej jak mnich do modlitwy brewiarzowej” – dodaje dr Krysiak.

Dar pokoju

Robert Schuman urodził się w 1886 r. w Luksemburgu. Wychował się w katolickiej rodzinie, szczególny wpływ na jego wychowanie religijne miała matka. Zdobył wykształcenie prawnicze na niemieckich uniwersytetach. Po ukończeniu nauki zastanawiał się nad wyborem drogi kapłańskiej. Jego bliski przyjaciel doradził mu wówczas, by wybrał życie jako „świecki apostoł”, bo tacy ludzie są współcześnie bardzo potrzebni światu i mają duże możliwości czynienia dobra. Schuman potraktował te słowa bardzo poważnie. Mimo rezygnacji z kapłaństwa, przez całe życie zachował bezżenność.

Wkrótce po studiach założył własną kancelarię adwokacką. Po I wojnie światowej został deputowanym do francuskiego Zgromadzenia Narodowego. W czasie II wojny światowej został aresztowany przez gestapo, jednak udało mu się uciec z niewoli i przyłączyć do antyniemieckiego ruchu oporu.

W 1945 r. znów wybrano go na deputowanego. W 1946 r. został ministrem finansów, a rok później – premierem Francji. W kolejnym rządzie otrzymał stanowisko ministra spraw zagranicznych i zajmował je aż przez cztery lata. Dzięki jego działalności Francja stała się krajem cenionym w całej Europie.

Szczególne znaczenie dla Schumana miało naprawienie relacji Niemiec i Francji, których stosunki przez wiele lat były wrogie: 9 maja 1950 r. został ogłoszony tzw. plan Schumana (opracowany w dużej części przez Jeana Monneta) zawierający propozycję umieszczenia francusko-niemieckiej produkcji węgla i stali pod zarządem wspólnej władzy, tak aby te dwa strategiczne surowce już nigdy nie dzieliły narodów. Miało to być pierwszym krokiem do stworzenia wspólnoty gospodarczej. Na podstawie tego planu rok później została ustanowiona Europejska Wspólnota Węgla i Stali, w której skład weszły Niemcy, Francja, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg. – To jemu zawdzięczamy cud pojednania po II wojnie światowej – jest przekonany Zbigniew Krysiak. – On apelował do serc ludzi, by pojednali się ze sobą. Miał w sobie dar pokoju. Nawet kiedy spotykali się z nim ludzie wrogo do niego nastawieni, to w obecności Schumana ich życie się zmieniało, ogarniał ich pokój.

Schuman został w 1955 r. ministrem sprawiedliwości, później pełnił także funkcję przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Po kilku latach wycofał się z polityki z powodu problemów zdrowotnych. Zmarł 4 września 1963 r.

Proces beatyfikacyjny „ojca Europy” na szczeblu watykańskim toczy się od kilku lat. Wcześniej na etapie diecezjalnym zgromadzono ok. 750 dokumentów i przesłuchano ok. 200 świadków. – Schuman bazował na społecznej nauce Kościoła, stąd także skuteczność jego działań, nie tylko z jego głębokiej wiedzy – zwraca uwagę Zbigniew Krysiak.

– Potrzeba wielkiej odwagi i siły charakteru, by mając władzę, pozycję i pieniądze, wciąż być wpatrzonym w Boga i w innych ludzi – dodaje Małgorzata Parczyńska z Instytutu Myśli Schumana. – W polityce bardzo trudno utrzymać kręgosłup moralny, nie popaść w próżność, chciwość. To wymaga prawdziwego zakochania w Panu Bogu.

Wiara i finanse

Instytut Myśli Schumana został założony kilka miesięcy temu przez grupę osób, które chcą promować przesłanie francuskiego polityka i szukać sposobów zastosowania go na różnych polach: w gospodarce, ekonomii, kulturze i nauce. – Świat potrzebuje dziś autorytetów świeckich. Chrześcijanie mają przekształcać świat, zmieniać styl działania organizacji, prawo, instrumenty finansowe – uważa prezes Instytutu.

By realizować ten cel, Zbigniew Krysiak zainicjował powstawanie wspólnot, tzw. Grup Schumana – członkowie każdej z nich skupiają się wokół jednego zagadnienia, zgodnie ze swoimi kompetencjami i talentami. – Obecnie działają cztery grupy: w Warszawie, Piasecznie, Krośnie i Józefosławiu pod Garwolinem. Zajmują się finansami, edukacją, pomocą osobom niepełnosprawnym oraz zastosowaniem technologii informatycznych w budowaniu relacji – wylicza prezes. On sam jest liderem jednej z grup finansistów, którzy spotykają się przy warszawskim kościele Świętego Krzyża. Działają bardzo aktywnie – we wrześniu zorganizowali już dwie konferencje: jedna z nich dotyczyła zarządzania finansami w sektorze rolno-spożywczym, a druga rynku kapitałowego w Europie. – Chcemy podchodzić do tych problemów z perspektywy Schumana. On patrzył na Europę jako wspólnotę narodów i w tym kontekście mówił o potrzebie równoważenia relacji społecznych i ekonomicznych między poszczególnymi narodami – podkreśla dr Krysiak. – W dziedzinie finansów ta równowaga polegałaby na zmianie zasad działania sektora bankowego. Instytucje finansowe powinny dbać o kondycję klientów, służyć gospodarstwom domowym. Jeśli równowaga zostaje zaburzona, dochodzi do bankructw, a to przekłada się na kryzys gospodarczy.