Apostoł w garniturze

Charakterystycznymi cechami grup Schumana są formacja duchowa i relacje przyjaźni. Każde spotkanie rozpoczyna się piętnastominutową modlitwą, a następnie członkowie dzielą się przeżyciami z minionego tygodnia. Trzecia część spotkania dotyczy opracowywania projektów i zagadnień dotyczących służby ludziom.

– Przychodzą tu bardzo różne osoby pod względem wieku i wykształcenia, ale właśnie ta różnorodność jest naszym spoiwem, z niej rodzą się najciekawsze myśli. Każde spotkanie budzi we mnie jakąś refleksję – mówi Paweł Żukowski, ekonomista, jeden z członków grupy.

 

Wspólnota zamiast unii?

Ryszard Krzyżkowski, wiceprezes Instytutu, zainteresował się postacią Schumana rok temu, właściwie przypadkiem. – Trafiłem w internecie na wiadomość o nim i zorientowałem się, jak mało o nim wiem. Kojarzył mi się z Unią Europejską w tym kształcie, który nie do końca mi się podoba. Kiedy dowiedziałem się, że chodził codziennie na Mszę Świętą, byłem w szoku – opowiada. – Imponuje mi to, że jako parlamentarzysta nie usuwał na bok swoich poglądów religijnych, tylko cały czas był osobą wierzącą, i to określało jego całe życie. Warto propagować jego postać, by był przykładem dla polityków.

Na co dzień Ryszard Krzyżkowski pracuje w banku jako doradca ubezpieczeniowo-finansowy. – W mojej pracy też jest duże pole do realizacji zasad wiary: uczciwość wobec klienta, przedstawianie pełnej informacji o produkcie, który sprzedaję, nieukrywanie niczego – wyjaśnia.

Potrzeba wielkiej odwagi i siły charakteru,
by mając władzę, pozycję i pieniądze,
wciąż być wpatrzonym w Boga i w innych ludzi

Do warszawskiej grupy Schumana należy także Anna Smyk – choć nie ma wykształcenia ekonomicznego, pomaga w sprawach organizacyjnych. Jako nauczycielka angielskiego i niemieckiego przygotowała już quizy o Schumanie w trzech językach. Jak mówi, Instytut przygotowuje projekt edukacyjny o „ojcu Europy”, który mógłby być realizowany w szkołach m.in. poprzez konkursy. – W przesłaniu Schumana największe wrażenie zrobiła na mnie kwestia dzielenia się dobrobytem i jednoczenia ludzi o podobnych poglądach, którzy chcą zrobić coś dobrego – zaznacza.

Marcin Łupiński, ekspert ds. bankowości i finansów, uważa, że Robert Schuman pozostawił w swoim dorobku naukowym wskazówki, które pomogłyby rozwiązać dzisiejsze problemy gospodarcze. – Ostatni kryzys finansowy pokazał, że traktowanie finansów czysto mechanicznie, czyli jako zbiór pewnego rodzaju reguł, nie pozwala, by dziedzina ta pełniła swoje funkcje społeczne. Aby to zrozumieć, trzeba sięgnąć do nauki społecznej Kościoła – tłumaczy. Tym bardziej, że chrześcijański aspekt przesłania Schumana jest obecnie pomijany. – Będąc w Luksemburgu jako ekspert Komisji Europejskiej, widziałem, że jest tam ulica Schumana, jedna z bardziej okazałych, ale nie mówi się o tej postaci w kontekście głębszych wartości. Wydaje mi się, że przez wiele lat koncentrowano się na samej jego idei zjednoczenia Europy, bez chrześcijańskiego fundamentu, na którym on budował, ale teraz musimy do tego wracać, potrzeba nam czegoś więcej – dodaje.

Prezes Instytutu przypuszcza, że Schuman nie byłby zadowolony z obecnego kształtu Unii Europejskiej. – On nigdy nie używał słowa „unia”, zawsze mówił o „wspólnocie narodów”. Sformułowanie „unia” pociągnęło za sobą myślenie o superpaństwie, dominujące podejście do ekonomii, do unii walutowej, fiskalnej. Schuman co prawda wspominał o tych elementach, ale na samym końcu. Podkreślał, że na pierwszym miejscu muszą stać wzajemne relacje, tworzenie wspólnych dzieł na poziomie grup społecznych, poznawanie swoich kultur – tłumaczy. – Warunkiem koniecznym do powstania wspólnoty narodów było dla niego umiłowanie własnej ojczyzny. Jak mówił: „Jeśli nie kochasz swojej matki, to nie będziesz kochał innych”.

Hanna Michniewicz fot. Hanna Michniewicz Idziemy nr 41 (575), 9 października 2016 r.