Republika śmierci

Prezydent od lat deklaruje oficjalnie, że szariat (prawo islamskie) i islam będą głównym źródłem Konstytucji, islam będzie państwową religią, a język arabski językiem urzędowym. Istnieją poważne przesłanki, aby nazwać Sudan Północny islamskim państwem totalitarnym, którym rządzi ludobójca i „pan dżihadu”, jak nazywają go arabskie plemiona sudańskie – prezydent Omar al-Baszir. Lista jego przewin jest długa, jak długie są dekady prześladowań chrześcijan w tym kraju.

To on doprowadził do wielkiego głodu murzyńskiej (chrześcijańskiej i animistycznej) ludności w latach 90., to on odpowiada za masakry murzyńskich muzułmanów w Darfurze, na jego polecenie milicje islamskie dopuszczają się zbrodni i gwałtów, a armia rządowa prowadzi bombardowania terenów Kordofanu Południowego i Nilu Błękitnego. Prezydent finansuje terroryzm sunnicki i prowadzi administracyjno-prawną dyskryminację niemuzułmańskich obywateli, przede wszystkim w Chartumie. Pamiętamy zapewne o przypadku katoliczki Meriam Yahia Ibrahim Iszag, skazanej na karę śmierci za rzekomą apostazję. Tylko międzynarodowe naciski umożliwiły jej wyjazd z mężem i dziećmi – z synem przebywała w celi śmierci, gdzie urodziła córeczkę Maję – utrudniany do ostatniej chwili. Ale, niestety, to niejedyny przypadek.

We wrześniu Petr Jašek, obywatel Czech, stanął przed sądem razem z trzema Sudańczykami: pastorem Hassanem Abdurahimem, pastorem Kuwą Szamalem oraz Abdulmonemem Abdumawlą. Wszyscy czterej zostali oskarżeni o finansowanie ugrupowań rebelianckich. W rzeczywistości okazali jedynie współczucie Alemu Omerowi, młodemu muzułmaninowi z Darfuru, który doznał rozległych oparzeń w czasie demonstracji w 2013 r. Zarzuca się im popełnienie siedmiu przestępstw, w tym „prowadzenie wojny przeciwko państwu” i szpiegostwo, za które można otrzymać nawet karę śmierci. Na międzynarodowej konferencji liderów chrześcijańskich w listopadzie 2015 r. pastor Hassan przedstawił niezwykle ciężką sytuację Alego Omera, a Petr Jašek, poruszony losem tego młodego człowieka, pojechał do Chartumu, aby przekazać mu pieniądze na leczenie. Spotkanie zorganizował pastor Hassan i Abdulmonem, przyjaciel Alego Omera. Agenci bezpieczeństwa NISS przeszukujący bagaż Petra Jaška na lotnisku znaleźli pokwitowanie odebrania darowizny, podpisane przez pastora Hassana i Abdulmonema. Petr został natychmiast aresztowany. Dwaj pozostali mężczyźni zostali zamknięci dziewięć dni później. Do więzienia trafił wtedy również pastor Kuwa, zapewne z powodu przyjaźni z pastorem Hassanem. Zdaniem sudańskiej służby bezpieczeństwa NISS pieniądze były w rzeczywistości przeznaczone na wspieranie rebeliantów w Kordofanie Południowym, Nilu Błękitnym i Darfurze.

Prześladowania chrześcijan w Sudanie przypominają bardziej systematyczną politykę czystek etnicznych. Paradoksalnie, mimo że chrześcijaństwo jako religia poprzedziło obecność islamu w Sudanie o sześćset lat, jest ono postrzegane jako obce sudańskiej kulturze. Sudan Północny jest jednym z krajów, które na liście Światowego Indeksu Prześladowań Open Doors znajdują się stale, czyli od 1993 r. W roku 2016 kraj ten zajął ósme miejsce na liście hańby. Od roku 1999 jest oznaczony przez Department Stanu USA jako „kraj szczególnej troski”. Miniona dekada to czas bezprawia. Prasa i media objęte są silnymi restrykcjami, a swoboda wypowiedzi i wolność religijna mocno ograniczone. A jednak prezydent al-Baszir i jego rząd pokazał swą siłę, zdobywając 90 proc. głosów w miażdżącym zwycięstwie podczas kwietniowych wyborów w roku 2015. Stało się to pomimo niezadowolenia części społeczeństwa, wywołanego słabszą pozycją ekonomiczną kraju, a będącą skutkiem utraty części dochodów ze sprzedaży ropy, która znalazła się w rękach Sudanu Południowego.

Dlatego też prezydent urządza krwawe igrzyska i kontynuuje wywieranie silnej presji na czarnoskórych chrześcijanach wciąż jeszcze pozostałych w kraju, zwłaszcza w prowincjach Kordofan Południowy i Nil Błękitny. Wysłany za zbrodniarzem list gończy Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze jak dotąd nie przyniósł efektów. Prezydent cieszy się wsparciem dyktatur islamskich, reżimów afrykańskich, a bogactwa złóż roponośnych gwarantują mu nietykalność Zachodu. A życie chrześcijan w Sudanie jest nie do zniesienia.