Sto dni Trumpa

Wielu obserwatorów spodziewało się, że skoro republikanie kontrolują także władzę ustawodawczą, w wielu przypadkach zaś poglądy kongresmenów i obozu prezydenckiego były zbieżne, to sprawy żwawo ruszą do przodu. Republikanie mający pełnię – zdawałoby się – władzy niezwłocznie zabrali się do obalania programu ubezpieczeń społecznych powszechnie znanego jako Obamacare. W wyniku tego programu ok. 20 mln Amerykanów nabyło ubezpieczenia zdrowotne i, mimo rozlicznych wad, program ten cieszy się sporym wzięciem. Niestety, to co republikanie zaproponowali w jego zastępstwie, trudno było uznać za udane i sprawa została wycofana spod obrad Kongresu. Jednym słowem, zarówno przywództwo republikańskie w Kongresie, jaki i prezydent zanotowali wielką porażkę – program, który od lat był przez nich atakowany i dawany za przykład okropnego ustawodawstwa, ostał się! Dlatego że kilkudziesięciu republikanów wyłamało się i nie poparło ustawy mającej zastąpić Obamacare!

Jak do tej pory nieznane są szczegóły innych głośno zapowiadanych zmian, szczególnie nowego systemu podatkowego. O tym, że amerykański system podatkowy jest zupełnie przestarzały, ba, stanowi wręcz przeszkodę w rozwoju gospodarczym kraju, wiadomo od wielu lat. Jeszcze na początku rządów George’a W. Busha mówiło się o konieczności jego zmiany – skończyło się tylko na obniżkach podatków, głównie dla superbogatych. W połączeniu ze zwiększonymi wydatkami wojskowymi (wojny w Afganistanie i Iraku) spowodowało to szybki wzrost zadłużenia kraju.

Podobnie brak bliższych szczegółów na temat gromko zapowiadanej odbudowy infrastruktury. Przykłady można mnożyć. Na pewno sprawdzają się wypowiedzi pesymistów, którzy w trakcie kampanii wyborczej wskazywali na ogólnikowość zapowiedzi Donalda Trumpa.

Całkowity odwrót

Niemniej zaskakuje zupełny odwrót w kwestiach międzynarodowych i wojskowych, w których prezydent ma głos decydujący. Szumnie zapowiadana konfrontacja z Chinami okazała się burzą w szklance wody – prezydent Trump po spotkaniu z prezydentem Xi oświadczył, że nawiązał ze swoim rozmówcą bliską więź i jeśli tylko Chiny pomogą na „froncie północnokoreańskim”, to nie zostaną podjęte szkodliwe dla Państwa Środka kroki gospodarcze. Można rzec, że w kwestiach międzynarodowych sprawy uległy zupełnemu odwróceniu: Chiny przestały być wrogiem numer jeden i stały się krajem, z którym można robić dobre interesy, w przypadku zaś Rosji sprawy rozwinęły się w dokładnie przeciwnym kierunku. Skoro jednak ta odmiana nastąpiła w tak błyskawicznym tempie, i to bez większej przyczyny, pozostaje dręczące pytanie: czy przypadkiem niebawem nie wystąpi wahnięcie w drugą stronę?

Sprawdzają się wypowiedzi pesymistów,
którzy w trakcie kampanii wyborczej
wskazywali na ogólnikowość zapowiedzi Trumpa

W ciągu pierwszych tygodni prezydentury Donald Trump podejmował nieustanne ataki na establishment, szczególnie media i brużdżącą mu władzę sądowniczą. Nie było dnia, żeby nie użył terminu „zakłamane media” – zwrotu, któremu na pewno przyklasnęłoby wielu obserwatorów rodzimej sceny medialnej. Jednak w ostatnich dniach prezydent nabrał znakomitych manier i przestał używać zwrotu „tak zwane sądy”.

Można rzec, że w ostatnich tygodniach nastąpiła zmiana, na którą liczono po tym, gdy Trump wygrał prawybory że przejdzie on na pozycje mainstreamu. Wtedy kandydat Trump obwieścił, że nie jest w stanie zmienić swojej natury, że jest, jaki jest, i jeśli ma wygrać wybory, to wygra je właśnie jako taki. Jak wykazuje praktyka, Donald Trump jest jednak zdolny do zmiany. Być może, że w przyszłości historykom uda się wyjaśnić przyczynę tej niezwykłej, a błyskawicznej przemiany.