157 lat temu

Chronologicznie pierwsza w życiu Maryi z prawd wiary bezpośrednio Jej dotyczących to Niepokalane Poczęcie (nie mylić z dziewiczym poczęciem Chrystusa). Jest to dogmat wiary ogłoszony 8 grudnia 1854 r. przez bł. Piusa IX (1792-1878) w bulli Ineffabilis Deus. Przypomnijmy, że dogmat oznacza pogląd uznany przez Urząd Nauczycielski Kościoła za objawiony przez Boga i dlatego już jako teza podany do wierzenia. Takie twierdzenie jest moralnie zobowiązujące wszystkich wierzących.

To prawda, że Pismo Święte nie podaje wprost nauki o Niepokalanym Poczęciu. Zawiera ją jednak w sposób domyślny w rożnych tekstach. Dlatego Kościół na skutek rozwoju poznania prawdy o Maryi uświadomił sobie w ciągu wieków Jej godność i pochodzenie. A papież, czerpiąc z tradycji chrześcijańskiej i z wiary Ludu Bożego, ogłosił dogmat. Ale najpierw podstawowe pojęcia.

Wyróżnia się poczęcie w znaczeniu czynnym, jako akt seksualny i w znaczeniu biernym, czyli skutek tego aktu – dziecko. W dogmacie o Niepokalanym Poczęciu chodzi o poczęcie w znaczeniu biernym. Nie chodzi więc o wyjęcie Maryi z porządku natury. Została poczęta tak jak wszystkie dzieci. Święci Joachim i Anna są rzeczywistymi rodzicami Maryi. W Niepokalanym Poczęciu chodzi o wyjątek w porządku łaski Bożej. Oznacza on, że już w pierwszym momencie swojego istnienia w łonie matki poczęcie to ogarnięte i wywyższone zostało szczególną łaską. Jej przyczyną sprawczą był Bóg, a motywem Syn Boży i Jego dzieło Odkupienia ludzi.

Krótko mówiąc, Anna nie poczęła Maryi tak, jak Maryja poczęła Jezusa. A zatem Joachim jest ojcem Maryi, czego nie można powiedzieć o Jozefie wobec Jezusa.

Teraz trzeba wspomnieć, że najważniejszą konsekwencją grzechu pierworodnego pierwszych ludzi jest brak jedności i przyjaźni z Bogiem, czyli utrata łaski uświęcającej. Na świat przychodzą ludzie jej pozbawieni. Stąd konieczność chrztu. I właśnie w tym orszaku pokoleń Maryja jest zdumiewającym i wzruszającym wyjątkiem. Nie potrzebuje chrztu. Jeżeli przez poczęcie rozumie się pierwszą chwilę istnienia Maryi w łonie Anny, to jest to jednocześnie eksplozja Jej uświęcenia.

Całkowite zachowanie Maryi od grzechu pierworodnego i jego skutków jest Bożym darem i przywilejem, który nie został udzielony żadnemu innemu stworzeniu przedtem ani potem nie będzie. „Bóg planując Wcielenie musiał najpierw wzbudzić na świecie Cnotę, która byłaby zdolna przyciągnąć Go do nas. Potrzeba było Matki, która by Go urodziła na ziemi zalanej grzechem. Stworzył Maryję – Czystość tak wielką, że w Jej Przejrzystości mógł się skroplić i pojawić jako Dziecko”.


ks. Jan Sawicki
Idziemy nr 14 (343), 1 kwietnia 2012 r.