Herbata bardzo pachnąca

fot. Barbara Wiśniowska / Idziemy

Na wycieczce w Krakowie mąż zapytał, czy chciałabym sobie coś kupić. Oczywiście, tylko co? Pamiątki-durnostojki trzeba wciąż odkurzać. Na biżuterii mi nie zależy. Alkoholu nie piję. Ubrań mam za dużo. Weszłam do spożywczaka i mój wzrok zatrzymał się na herbacie z kwiatu głogu. Jak smakuje herbata z kwiatów? Kupiłam, ale okazała się nijaka. Czy to dlatego, że była produkowana przemysłowo? Czy dlatego, że leżała od zeszłego sezonu na półce i straciła cały zapach? To na ten zapach liczyłam.

Niedawno na spacerze poza miastem natknęłam się na krzak czarnego bzu. Córka dopytywała, dlaczego nie nazywa się biały bez, skoro kwitnie na biało. Powąchałam i zerwałam kilka baldachów. Nie miałam pojęcia, jakie mają właściwości, ale podejrzewałam, że kwiaty nie mogą być trujące, skoro babcia robiła przetwory z owoców. Zresztą znajoma mieszkająca we Włoszech twierdzi, że tam zjada się prawie wszystkie kwiaty. Zapragnęłam znowu pachnącej herbaty – i nie zawiodłam się. Pachniała niebiańsko już po kilku sekundach parzenia.

Sprawdziłam, czy ma jakieś wartości odżywcze – i byłam pozytywnie zaskoczona. Kwiaty czarnego bzu można suszyć, mrozić, smażyć w panierce i robić z nich syrop. Przerabiamy je natychmiast po zerwaniu, a zrywać najlepiej rano, po opadnięciu rosy. Mają właściwości napotne. przeciwwirusowe, moczopędne, wzmacniające, chłodzące, oczyszczające, wykrztuśne. Łagodzą stany zapalne skóry, wychwytują wolne rodniki, wzmacniają naczynia włosowate, przyspieszają przemianę materii, obniżają ciśnienie. Są bogate w witaminę A, C i witaminy z grupy B, a oprócz tego w wiele innych pierwiastków i flawonoidów. Ale uwaga: owoce zawsze poddajemy obróbce termicznej. Natomiast liście, gałęzie i korzenie są trujące.

Idziemy nr 25 (765), 21 czerwca 2020 r.