Konserwowanie sorbinianem potasu

fot. Barbara Wiśniowska

Uważnie czytam etykiety produktów spożywczych, z dala trzymam się od konserwantów, ale zdarzyło się, że potrzebowałam bakalii na sałatkę, a w sklepie były dostępne tylko konserwowane sorbinianem potasu. Zaryzykowałam i postanowiłam dowiedzieć się później, co to za substancja.

Sorbinian potasu to sól potasowa kwasu sorbowego, jest konserwantem oznaczanym symbolem E202. Chroni żywność przed rozwojem grzybów i pleśni. Występuje w postaci białego, bezwonnego proszku bądź granulek. Łatwo ulega utlenianiu, więc producenci często łączą go z przeciwutleniaczami, np. z witaminą C – to pierwsza dobra wiadomość. Druga jest taka, że został uznany za najmniej szkodliwy konserwant i jego dopuszczalne spożycie jest stosunkowo wysokie: 25 mg/kg masy ciała. Jest też stosowany w kosmetykach.

W organizmie jest metabolizowany podobnie jak kwasy tłuszczowe, nie kumuluje się, stanowi źródło energii, powstaje z niego dwutlenek węgla i woda. Te informacje mnie uspokoiły i przestałam bać się wszystkich obco brzmiących nazw związków chemicznych.

Pamiętajmy jednak, że nie można objadać się bez ograniczeń produktami nim konserwowanymi. Jak każdy konserwant może powodować alergie skórne i oddechowe. Są one rzadko obserwowane wśród konsumentów, ale dużo częściej – i to w ciężkiej postaci – wśród pracowników zakładów przetwórczych posługujących się tym właśnie konserwantem.

Trzeba także zwrócić uwagę, w jakim sąsiedztwie występuje. Nie zapobiega rozwojowi bakterii, więc producenci żywności często łączą go z benzoesanem sodu, który nie jest obojętny dla zdrowia. Ostatnio trwają ciekawe badania nad dodawaniem sorbinianu potasu do opakowań. Być może to pozwoliłoby ograniczyć dodawanie konserwantów do żywności.

Idziemy nr 36 (827), 05 września 2021 r.