Sos ten – znany również w Prowansji – serwuje się lekko podgrzany, jak fondue
Już pięć lat temu często powtarzanym smaczkiem była informacja, że nowo wybrany papież umie i lubi gotować. W tym numerze „Idziemy” (na ss. 14-15) przypomina o tym również argentyński dziennikarz Hector Lorenzo: „Franciszek zna dialekt piemoncki i lubi przyrządzać la bagna cauda”. Danie obecne w kuchni piemonckiej od XVI w. znane jest również w Argentynie właśnie za sprawą włoskich imigrantów. Papież potrafi przygotować też wiele innych potraw, np. pyszne faszerowane kalmary, znakomitą paellę czy milanesas – popularne argentyńskie kotlety.
Skąd te umiejętności? Zdobył je jeszcze jako nastolatek, gdy jego matka cierpiała po urodzeniu młodszej siostry na paraliż. „Po zakończeniu roku szkolnego bracia Bergoglio wrócili do domu spotkać się z matką, wciąż niezdolną do utrzymania się na nogach, obierającą ziemniaki na fotelu. Wszystkie składniki ich posiłku leżały przed nią. »Potem mówiła nam, jak to mieszać i gotować, bo myśmy nie mieli pojęcia« – wspomina Bergoglio. »Teraz włóż to do garnka, a to na patelnię – wyjaśniała. I tak nauczyliśmy się gotować«” – czytamy w książce „Prorok. Biografia Franciszka, papieża radykalnego” autorstwa brytyjskiego pisarza i dziennikarza Austena Ivereigha.
Jako rektor jezuickiego Colegio Maximo, w niedzielę, kiedy nie było pracowników „obejmował w posiadanie kuchnię” – pisze dalej Ivereigh. Gdy tuż przed spotkaniem 30 studentów teologii okazało się, że nie ma co dać im jeść, natychmiast posłał po cztery kurczaki z rożna, cztery placki maślane i cztery puszki śmietanki.
„To jeden z przepisów mojej matki. Przekrawasz chleb na pół. Połowę weźmiesz do przykrycia kurczaka, a drugą go nafaszerujesz. I tak samo z czterema kurczakami. Wkładasz je do gorącego pieca na dziesięć minut, wyjmujesz, dodajesz śmietanki i wyłączasz piec. Podajesz z kartoflami i gotowe. Wszyscy będą zachwyceni” – wyjaśniał przyszły papież.
Posiłki przygotowywał sobie też jako arcybiskup Buenos Aires, a nawet teraz w swoich pokojach w Domu Świętej Marty w Watykanie ma skromne kuchenne wyposażenie – zapewnia Paul Valley w książce „Papież Franciszek. Rozwiązywanie węzłów”.
Wróćmy jednak do bagna cauda. Sos ten – znany również w Prowansji – serwuje się lekko podgrzany, jak fondue. Tylko zamiast kawałków białego pieczywa podaje się do niego sezonowe warzywa. Włosi jedzą go zazwyczaj w miesiącach zimowych.
BAGNA CAUDA
Składniki: Sos: 2 łyżki masła, 12 ząbków czosnku, 100 g anchois w oleju, szklanka dobrej oliwy z oliwek. Warzywa: pokrojone w słupki marchew, papryka, rzodkiewka, seler naciowy, lekko zblanszowane różyczki brokułów lub kalafiorów, ziemniaki ugotowane w mundurkach, pieczona dynia.
Sposób przygotowania: Czosnek pokroić w cieniutkie płatki. Oliwę wlać do rondla z grubym dnem, dodać rozdrobniony czosnek i anchois. Trzymać na bardzo małym ogniu co najmniej 20 minut, aż anchois się rozpadnie, a czosnek zrobi się miękki (nie może się zrumienić!). Krótko przed zdjęciem z ognia dodać masło. Podawać na ciepło z warzywami do maczania.
Co? Gdzie? Kiedy?
