Dodatek mieszkaniowy

Rodziny, których sytuacja materialna jest trudna, niezależnie od przyczyny, mogą starać się o wsparcie w postaci tzw. dodatku mieszkaniowego. Przyznaje go wójt, burmistrz, prezydent w formie decyzji po spełnieniu wskazanych w ustawie warunków, na okres sześciu miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po złożeniu wniosku.

O dodatek mieszkaniowy mogą wystąpić właściciele budynków mieszkalnych i lokali, ale także najemcy i podnajemcy, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Przysługuje on także innym osobom zajmującym lokal na podstawie tytułu prawnego, a także osobom zajmującym lokal bez tytułu prawnego, które oczekują na przysługujący im lokal zamienny albo socjalny.

Kryterium przyznania prawa do dodatku jest średni miesięczny dochód na jednego członka rodziny, a także metraż zajmowanego lokalu. Dodatek przysługuje, jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego nie przekracza 175 proc. kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 125 proc. tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym, obowiązującej w dniu złożenia wniosku. Dziś jest to odpowiednio kwota 1477,79 zł oraz 1055,56 zł.

Za dochód uważa się wszelkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania oraz po odliczeniu składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, chyba że zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Do dochodu nie wlicza się natomiast świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia się dziecka, dodatku z tytułu urodzenia dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych, zasiłków okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej, dodatku mieszkaniowego, dodatku energetycznego oraz zapomogi pieniężnej, o której mowa w przepisach o zapomodze pieniężnej dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenie przedemerytalne.

Drugim kryterium przy przyznawaniu prawa do dodatku jest powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, która w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać 35 m2 – dla 1 osoby; 40 m2 – dla 2 osób; 45 m2 – dla
3 osób; 55 m2 – dla 4 osób; 65 m2 – dla 5 osób i 70 m2 – dla 6 osób. Jeżeli w lokalu mieszka większa liczba osób, dla każdej kolejnej zwiększa się dopuszczalną powierzchnię o 5 m2.

Wysokość dodatku mieszkaniowego jest różnicą pomiędzy wydatkami ponoszonymi w związku z zajmowanym lokalem przypadającymi na powierzchnię użytkową, a kwotą stanowiącą wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek. Kwota jest zatem uzależniona od liczby członków gospodarstwa domowego i wysokości uzyskiwanego dochodu w przeliczeniu na członka rodziny.

Edyta Pisarczyk Autorka jest radcą prawnym Idziemy nr 34 (466), 24 sierpnia 2014 r.