Prawo do opieki duszpasterskiej przysługuje każdemu pacjentowi, bez względu na obywatelstwo, wyznanie czy wiek.
fot. Pixabay, CC0
Pacjent ma prawo do opieki duszpasterskiej, zgodnej ze swoim wyznaniem, w czasie pobytu w szpitalu, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, hospicjum stacjonarnym czy w innym podmiocie leczniczym przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia wymaga pobytu w placówce stacjonarnej. Gwarantuje to Konstytucja RP, a precyzuje ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.
Prawo do opieki duszpasterskiej przysługuje każdemu pacjentowi, bez względu na obywatelstwo, wyznanie czy wiek. Nikt nie może ingerować w wybory pacjenta ani ograniczać sposobów ich realizacji. Opieka duszpasterska nad dzieckiem powinna być realizowana w duchu poszanowania praw dziecka i władzy rodzicielskiej. Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami, mając na względzie dobro potomstwa.
Pacjent zawsze ma prawo do bezpośredniego kontaktu z opiekunem duchowym wyznawanej przez siebie religii, umożliwienia uczestnictwa w obrzędach religijnych organizowanych w szpitalu, przyjmowania sakramentów, a w sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia powodującego odczucie zagrożenie życia ma prawo, aby szpital niezwłocznie zawiadomił duchownego wyznawanej religii i umożliwił z nim kontakt.
Każdy pacjent ma prawo otrzymać informację, kapelani jakiego wyznania pracują w szpitalu, w jaki sposób można się z nimi skontaktować, gdzie w ciągu dnia można ich spotkać, w jakich godzinach odbywają się nabożeństwa, z podaniem dokładnie ich miejsca i sposobu dojścia do kaplicy szpitalnej. Jeżeli w szpitalu nie ma duszpasterza wyznawanej przez pacjenta religii, ma on prawo wiedzieć, kto będzie odpowiedzialny za umożliwienie mu z nim kontaktu.
Korzystając z opieki duszpasterza swojego wyznania, pacjent nie może naruszać praw innych pacjentów. Dlatego w wielu szpitalach są specjalne miejsca do spotkań z duchownymi, a jeżeli jest to pacjent leżący, rozmowa z duchownym powinna odbywać się za parawanem, szeptem albo w osobnym pomieszczeniu, do którego pacjent zostanie przewieziony. Opieka duszpasterska jest bezpłatna.
Konstytucja każdemu zapewnia wolność sumienia i religii. Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu, w zależności od potrzeb ludzi wierzących, oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują. Natomiast rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami.