Ulga prorodzinna

Fot. pexels.com / CC0

Podatnik może odliczyć kwoty ulgi prorodzinnej i otrzymania dodatkowego zwrotu z tytułu tej ulgi, jeżeli wychowuje małoletnie dziecko albo utrzymuje pełnoletnie dziecko. Kwota odliczenia na jedno dziecko jest uzależniona od dochodów podatnika; w przypadku więcej niż jednego dziecka dochód podatnika nie ma znaczenia. Do liczby dzieci uprawnionych wliczane są tylko te dzieci, na które przysługuje ulga.

Odliczenie w stosunku do małoletniego dziecka przysługuje, jeżeli podatnik wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało albo sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej. Odliczenie z tytułu utrzymywania pełnoletnich dzieci przysługuje bez względu na ich wiek, jeżeli otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, albo do ukończenia 25 lat, jeżeli uczą się w szkołach, o ile w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu. Odliczenie nie przysługuje od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo zawarło związek małżeński.

Odliczenie dotyczy każdego miesiąca kalendarzowego roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej lub wykonywał ciążący na nim obowiązek alimentacyjny. Miesięczna kwota odliczenia jest uzależniona od liczby dzieci, na które przysługuje. W stosunku do jednego dziecka wynosi 92,67 zł, dla dwojga – 92,67 zł na każde dziecko. W przypadku trojga i więcej dzieci ulga jest zróżnicowana i wynosi 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko, na trzecie – 166,67 zł, a czwarte i każde kolejne dziecko – 225 zł.

Kwota ulgi dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Mogą odliczyć ją od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji, np. matka 100 proc., wtedy ojciec nie ma prawa do odliczenia ulgi.
Jeżeli podatnikowi zabraknie podatku do odliczenia pełnej kwoty przysługującej ulgi, ma on prawo otrzymać różnicę między kwotą przysługującego odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym. Zwrot ten nie może przekroczyć sumy podlegających odliczeniu kwot zapłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Podatnik odlicza ulgę w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-37 lub PIT-36, do którego dołącza załącznik PIT/O. W załączniku podaje się numery PESEL dzieci, a jeżeli nie ma PESEL, wpisuje się imiona, nazwiska oraz daty ich urodzenia.

Idziemy nr 14 (703), 7 kwiecień 2019 r.