Kiedy w 1932 roku John Cockcroft i Ernest Walton dokonywali pierwszej reakcji jądrowej, a stacja telewizyjna BBC World Service emitowała pierwsze audycje, w Gaju pod Wyszkowem siostry benedyktynki samarytanki Krzyża Chrystusowego otwierały dom pomocy. Ich dzieło okazało się równie doniosłe.
Założycielka zgromadzenia, matka Wincenta Jaroszewska, wprowadziła do systemu opieki nad osobami niepełnosprawnymi intelektualnie nowatorskie rozwiązanie, które w tamtych czasach bez wahania można porównać do transmisji wideo w eterze. W równie przełomowy sposób zmieniała ona komunikację między ludźmi, tyle, że niepełnosprawnymi intelektualnie. Opracowała tzw. system rodzinkowy, i według niego zorganizowała Dom Opieki Społecznej dla Dzieci niepełnosprawnych intelektualnie „Fiszor”.
Podopieczni „Fiszora”, chłopcy w różnym wieku, tworzą kilkuosobowe „rodzinki”, w której każdy ma swoją rolę, swoje miejsce, swoje obowiązki i przywileje. Jak w wielopokoleniowej rodzinie. Wspólnie, pod okiem „mamy rodzinkowej”, czyli opiekunki, przeżywają ważne uroczystości, imieniny i urodziny, ale także zmartwienia. Uczą się wzajemnej odpowiedzialności.
Henio uwielbia takie życie. Na co dzień promieniuje szczęściem. Jest najstarszy w swojej rodzince, choć na pytanie o wiek ciągle odpowiada, że jest dwudziestolatkiem. I duchem jest bardzo młody. W niedziele nie chodzi na Mszę Świętą do kaplicy domowej, ale sam wędruje trzy kilometry do kościoła, bo uważa, że w niedzielę powinno się chodzić do parafii. Jako mały chłopiec grywał w piłkę z kard. Stefanem Wyszyńskim, który do „Fiszora” przyjeżdżał na urlop.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 6 (592), 5 lutego 2017 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 15 lutego 2017 r.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
