Czym się kierować?

Żył przecież w „złotych latach” Rzeczypospolitej. Polska rosła w siłę, nie było jeszcze nieszczęsnego liberum veto, nikomu do głowy nie przychodził potop szwedzki i nie było powodu – jak się zapewne jego współczesnym wydawałoby – mówić o chorobach dręczących kraj i piętnować z ambony narodowe wady. A jednak! To wtedy, w 1597 r., obradował w Warszawie sejm – zerwany bez podjęcia uchwal! I nasz charyzmatyczny – bo tak się dziś mówi o takich kapłanach – jezuita pisze wtedy „Kazania sejmowe”, może i przerabiane dziś w szkole, ale czy pamiętane? Przez posłów i senatorów choćby, którzy szkole już opuścili?

Boże, Rządco i Panie narodów,
z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać,
a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej,
błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna,
chwałę przynosiła Imieniowi Twemu
a syny swe wiodła ku szczęśliwości.
Wszechmogący wieczny Boże,
spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom
i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej,
byśmy jej i ludowi Twemu,
swoich pożytków zapomniawszy,
mogli służyć uczciwie.
Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje,
rządy kraju naszego sprawujące,
by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym
mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

„Tą piękną modlitwą rozpoczyna się np. każda sesja sejmiku województwa podkarpackiego” – napisał w ciekawym internetowym „Dzienniku Parafialnym” znakomity dziennikarz z Podkarpacia, kolega z różnych działań i spotkań dla dziennikarzy, Jaromir Kwiatkowski. „A często zaraz potem odbywa się taka naparzanka, jakby radni zapomnieli, co przed chwilą odmawiali, albo nie rozumieli tekstu”. Dodał jeszcze dydaktycznie, że „warto, by każdy, kto podejmuje działalność publiczną – parlamentarzyści, samorządowcy itd. – głęboko przemyśleli zwłaszcza frazę „byśmy jej (Ojczyźnie – przyp. aut.) i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie”.

To ja za autorem jeszcze raz podkreślę: „swoich pożytków zapomniawszy”. Cóż za precyzyjna wskazówka dla wyborców! I zaraz druga: „mogli służyć uczciwie”.

A teraz kolejna, abyśmy wiedzieli jak patrzeć na rządzących: chodzi o to, by „ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować”. Mądrze i sprawiedliwie.

I wcześniejszy jeszcze werset modlitwy do Wszechmogącego Boga, aby „spuścił nam szeroką i głęboką miłość ku braciom”. Ks. Piotr Skarga był tak dobrym mówcą i tak pobożnym księdzem, że nie może być żadnego przypadku w tym zestawieniu i w całkowitym braku określeń dla „braci”. Owszem, znany był ze swej wybitnie kontrreformacyjnej działalności, ale podejmując walkę z herezjami, odrzucał wszelką przemoc. Zarazem – uwaga! – przeciwstawiał się wykorzystaniu pluralizmu wyznaniowego i zasad tolerancji do celów politycznych i antypolskich. Czyżby pisał swe kazania na wybory?