O tym, jak istotna była dla aliantów zdolność czytania niemieckich depesz radiowych, świadczy niemiecka kontrofensywa w Ardenach na przełomie 1944 i 1945 r. W tym przypadku dowództwo Wehrmachtu posługiwało się tylko łącznością telefoniczną i kurierami, dzięki czemu sprzymierzeni nic nie wiedzieli o nadciągającym zagrożeniu. W tym momencie dysproporcja sił na korzyść aliantów była już miażdżąca i w końcu Niemcy ponieśli klęskę, niemniej w początkowej fazie operacji zdołali oni zadać Amerykanom nadzwyczaj dotkliwe straty, porównywalne do tych, które Anglosasi ponieśli podczas lądowania w Normandii.
Ogólnie rzecz biorąc, uważa się, że dzięki złamaniu szyfru Enigmy wojna trwała o 2-4 lata krócej, dzięki czemu ogólne straty ludzkie były o kilkanaście, a może nawet o kilkadziesiąt milionów mniejsze. Wkład Polski w tym zakresie był ogromny, byliśmy tu pionierami i – można powiedzieć – podaliśmy Francuzom i Brytyjczykom klucz do zwycięstwa na tacy. Jeśli go nie wykorzystali w porę, to jest to ich wina.
Niemniej z naszego punktu widzenia istotne jest to, że w świecie króluje anglosaska narracja: to kryptolodzy z Bletchley Park rozwiązali zagadkę Enigmy. Jest to jeden z wielu jaskrawych przykładów pomniejszania polskich osiągnięć, ale zjawisko to jest możliwe dzięki milczeniu polskiej strony. Owszem, tu i ówdzie protestujemy, ale nadal mamy do czynienia z brakiem konsekwentnej i skutecznej działalności na polu kształtowania polskiego wizerunku w świecie. Albowiem nie wystarczy publikować na ten temat w języku polskim, musimy to robić w językach obcych, szczególnie w łacinie naszych czasów, czyli po angielsku.
KIJEM TEGO, KTO NIE PILNUJE SWEGO
To samo dotyczy innych przypadków. Nasi historycy są mało aktywni na międzynarodowych forach w zakresie propagowania polskiego wkładu w pokonanie komunizmu, szczególnie wkładu NSZZ „Solidarność”. Nie mówiąc o roli Polski w powstrzymaniu ofensywy bolszewizmu na Europę w bitwie warszawskiej 15 sierpnia 1920 r.!
To właśnie z powodu bezczynności polskich elit za symbol upadku komunizmu uchodzi zburzenie muru berlińskiego, a nie założenie pierwszego i jedynego niezależnego od władz związku zawodowego w całym bloku sowieckim. Akt ten zadał kłam komunistycznej doktrynie, która wprawdzie nadawała klasie robotniczej szczególną rolę w procesach społecznych i gospodarczych, ale to partia komunistyczna miała reprezentować proletariat. Tymczasem polska klasa robotnicza w swej masie obwieściła, że PZPR jej nie reprezentuje, wprowadzenie zaś stanu wojennego ostatecznie przypieczętowało klęskę komunistycznej mistyfikacji.
Jeszcze gorsze dla nas skutki ma mało skuteczne głoszenie polskiego wkładu w ratowanie Żydów podczas II wojny światowej. Zamiast tego mamy opinię narodu, który antysemityzm wysysa z mlekiem matki i który, nawet jeśli nie miał wiodącej roli w Zagładzie, to ochoczo w niej uczestniczył. Owszem, w kraju ukazało się sporo publikacji na temat błędów, by nie powiedzieć oszczerstw, zawartych w publikacjach Jana Tomasza Grossa czy ostatnio Jana Grabowskiego i Barbary Engelking, ale to nie wystarcza. Konieczne jest promowanie prawdziwego obrazu Polski na forum międzynarodowym. Nie da się wygrać sporów, jak to ostatnio próbował uczynić minister Jacek Czaputowicz, po prostu obwieszczając, że „my mamy rację, jeśli chodzi o interpretację tej historii”. Na dzisiaj interpretacja zarówno stosunków polsko-żydowskich, jak i np. procesów, które doprowadziły do upadku komunizmu, czy też tego, kto pierwszy rozszyfrował kod Enigmy, nie jest dla nas korzystna. Świat wie to, co przeczyta i usłyszy w BBC i innych angielskojęzycznych mediach. A w tym zakresie, w przeciwieństwie np. do Rosji, w ogóle nie istniejemy. Czas najwyższy przypomnieć sobie stare powiedzenie: kijem tego, kto nie pilnuje swego.
Co? Gdzie? Kiedy?
