Krzywe gwoździe

Dobre imię łatwo zniszczyć, ale mało kto czuje wyrzuty sumienia z powodu takich czynów. Mechanizm jest prosty: spolaryzowane społeczeństwo rozgrzewa debatę, media rozpowszechniają półprawdy i wierutne kłamstwa. Mija czas, dyskusję zastępuje kolejna, a brud pozostaje. Tak się działo z pewnym człowiekiem, który został zmieszany z błotem. Na pocieszenie i żeby okazać solidarność, jego serdeczny przyjaciel podesłał mu mema, na którym było widać pięć gwoździ. Jeden z nich był prosty, a pozostałe cztery krzywe. Nad prostym gwoździem widniał młotek, sugerujący, że to właśnie ten gwóźdź zostanie wbity. Pod obrazkiem umieszczono napis: „Zawsze uderza się w tego, kto jest najbardziej prosty”. Odpowiedź poszkodowanego przyjaciela była budująca: „Bardzo ci dziękuję za Twój gest. Myślę, że wszyscy jesteśmy krzywymi gwoździami, ale mimo to Pan Jezus nas używa”.

Faktycznie, wszyscy jesteśmy skrzywionymi gwoździami, wszyscy mamy światła i cienie, zebraliśmy sukcesy i porażki, popełniamy błędy i za późno się reflektujemy. Nie ma człowieka doskonałego. Akceptacja tej rzeczywistości prowadziłaby do harmonijnych, zdrowych i budujących relacji międzyludzkich. Pycha natomiast oszukuje nas i prowadzi do przekonania, że mamy kontrolę nad wszystkim, wszystko już wiemy. To czyni nas aroganckimi i brutalnymi w osądach. Pokorny jest ten, kto nie czuje przymusu, by narzucać się innym i zawsze mieć stuprocentową rację, kto nie opisuje siebie jako dobrego, inteligentnego interpretatora historii; wie, że to miejsce należy tylko do Boga.

Kochać bliźniego to wychodzić naprzeciw innym, ich materialnym i duchowym potrzebom, troszczyć się o ich dobro i robić dla nich coś praktycznego. Samo trwanie w medialnych dyskusjach zwykle nie przynosi wiele dobra, do tego odbiera czas na zauważanie cierpiących i okazywanie solidarności. Nawet jeśli chodzi o dogmaty wiary: proponujemy je z szacunkiem, ale nie próbujemy ich narzucać.

A zatem – mniej kłótni, a więcej konkretnych działań na rzecz słabych. Zalejmy media dobrymi inicjatywami, rozpowszechniajmy pozytywne wiadomości, które zachęcają do wytrwania w budowie cywilizacji miłości. Jezus pouczył, jaki warunek jest do tego niezbędny: „Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem” (Mt 11, 29b).