29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Nowy humanizm

Ocena: 5
1184

W obliczu apokaliptycznej religii ekologizmu warto promować nowy humanizm, który nie potępia, ale potwierdza wkład człowieka w ochronę środowiska.

fot. pexels.com

Każdy z was, młodzi przyjaciele,
znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”.
Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić.
(…) Wreszcie – jakiś porządek prawd i wartości,
które trzeba „utrzymać” i „obronić”.

Jan Paweł II

Sprostać wyzwaniom klimatycznym: więcej rozwoju! Taką tezę głosi amerykański ekolog Michael Shellenberger. Podkreśla, że „ochrona przyrody wymaga obejścia mieszaniny ekstremizmu klimatycznego, antykapitalizmu i antyhumanizmu, które leżą u podstaw dominującego dyskursu”. Technologia i postęp pozwoliły człowiekowi stać się bardziej przyjaznym dla środowiska. Z historycznego punktu widzenia obserwujemy stałe przechodzenie na czystsze i wydajniejsze źródła energii. Gaz zastąpił węgiel, a węgiel zastąpił spalanie drewna, źródła silnie zanieczyszczającego środowisko, nadal wykorzystywanego w wielu biednych regionach.

Demonizacja plastiku to kolejna z bitew prowadzonych przez apokaliptyków, którzy przemilczają, że jego stosowanie uratowało różne gatunki, na przykład żółwie, które wcześniej były masowo wykorzystywane do produkcji różnych przedmiotów. Nie wspominając już o dużej części odpadów, które obywatele bogatszych krajów sortują z wojskową dyscypliną, a następnie wysyłają do Malezji, Chin, Indonezji czy Indii, by gromadzić je na wysypiskach pod gołym niebem. Kolejny mit: to, co naturalne, jest nieuchronnie korzystniejsze, zdrowsze itd. Produkty sztuczne są w swoim pochodzeniu również naturalne i często najlepszym sposobem uniknięcia eksploatacji przyrody jest właśnie promowanie stosowania jej substytutów.

W obliczu apokaliptycznej religii ekologizmu, sekularystycznej i przeciwnej koncepcji judeochrześcijańskiej, warto promować nowy humanizm, który nie potępia, ale potwierdza wkład człowieka w ochronę środowiska. „Opisy stworzenia w Księdze Rodzaju zawierają w swoim symbolicznym i narratywnym języku głęboką naukę na temat ludzkiego istnienia i jego rzeczywistości historycznej. Sugerują one, że ludzka egzystencja opiera się na trzech podstawowych relacjach ściśle ze sobą związanych: na relacji z Bogiem, z innymi ludźmi i z ziemią. Według Biblii te trzy istotne relacje uległy zerwaniu nie tylko zewnętrznie, ale również w nas samych. Tym zerwaniem jest grzech. Harmonia między Stwórcą, ludzkością a całym stworzeniem została zniszczona, ponieważ człowiek usiłował zająć miejsce Boga, odmawiając uznania siebie za ograniczone stworzenie. Fakt ten wypaczył także naturę przykazania, by «panować» nad ziemią oraz «uprawiać ją i doglądać jej» (por. Rdz 2, 15). W rezultacie pierwotnie harmonijna relacja między człowiekiem a naturą przerodziła się w konflikt” (Laudato si, nr 66).

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Autor jest duchownym Prałatury Opus Dei w Warszawie

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter