Przed czym się chronić?

– Czuję się osaczona – zwierzyła się znajoma – i proszę, abyś o tym napisała. O tym, co się dzieje naokoło: moje miasto występuje z rozległą promocją ideologii LGBT, Rada Warszawy nie dopuszcza żadnych głosów sprzeciwu i demonstracyjnie zamyka posiedzenie, aby tylko protestujący w tej sprawie rodzice nie mieli możliwości się wypowiedzieć. A i tak na posiedzenie nie przychodzą prezydent miasta z wiceprezydentem, choć mieli odpowiadać na pytania o finansowe skutki Deklaracji LGBT. Brudna gra od początku do końca! W dodatku próbuje mi się wmawiać, że źle wychowuję dzieci i że ktoś zrobi to lepiej, a nawet grozi mi się, że kiedy odejdzie obecna władza, to wychowaniem dzieci zajmie się państwo. W taki sposób właśnie! Jestem nazywana ciemnogrodem i wyznawczynią obskurantyzmu, jestem pomawiana o obłudę i fanatyzm. Co to ma być?

– A ta sama rada miasta – przypomniała – podobno znowu zwiększyła liczbę punktów, w których można sprzedawać alkohol. Pisałaś kiedyś o sklepach z alkoholem naokoło naszego kościoła [Najświętszego Zbawiciela – przyp. bsk], gdzie obok są przedszkola, szkoły i przychodnie, to może sprawdź teraz.
Sprawdzam – jest więcej! A i tak są na każdym rogu, na niektórych po dwa!

– Napisz jeszcze – mówiła w oburzeniu znajoma – że jeszcze nie skończył się skandal z jednym teatrem [chodzi o powszechnie kwestionowany przez przyzwoitych ludzi bluźnierczy spektakl, o którym niedawno pisałam w tym miejscu, ale żeby go nie nagłasniać, zgodnie z radą jednego z publicystów, nie wymienię jego nazwy ani nazwy teatru – przyp. bsk], a już jest skandal z następnym. Za nasze pieniądze?! Jakim prawem?!

Rzeczywiście, w jednym z warszawskich teatrów wszedł właśnie na deski spektakl na podstawie – choć to brzmi zupełnie niewiarygodnie, ale tak własnie jest – Mein Kampf Adolfa Hitlera.

– W dodatku są dziennikarze – wytknęła mi znajoma – którzy zupełnie poważnie traktują reżysera tego spektaklu i jego wywody, a przecież teksty takiego jak Hitler autora są oczywistą wykładnią narodowego socjalizmu znanego pod nazwą nazizm, którego propaganda czy promocja są w naszym kraju zakazane. I co on wygaduje, ten reżyser: że my się posługujemy językiem Hitlera? Może jeszcze szkoły będą prowadzać całymi klasami na to przedstawienie? O co znowu chodzi? Dlaczego nikt tego nie zakazuje? Przynajmniej na czas rozpatrzenia sprawy przez jakiś sąd czy inna prokuraturę?
Ano własnie! Ale czy znalazł się ktoś spośród nas, kto złożył formalną skargę na tamten spektakl? Bo felieton, ani nawet pięć, to nie powód do podjęcia działań prawnych.

I ilu z nas wsparło działania Fundacji Mamy i Taty oraz nowo powstałego Ruchu 4 Marca, które chcą zatrzymać skutki Deklaracji LGBT? I ilu z nas mówi o osaczeniu, choć tak naprawdę ulega zniechęceniu: że „oni”..., że nic się nie da, że czarna dziura?

„Boże, chroń nas od zniechęcenia” – mówił Jan Paweł II. Dużo by o tym pisać, ale miejsca mało. Ciąg dalszy za tydzień.