Warsztat wychowawcy

Jednak, jak mawiał Henry Newman, czasami trzeba się zmieniać, aby pozostać tym samym. Ta sama misja, te same zadania, ale w zmieniających się warunkach. Dziś inny jest profil słuchacza, inne są jego oczekiwania, inna wrażliwość… A więc rodzice, nauczyciele, katecheci, chociaż w istocie podążają w tym samym celu, nie mogą nadal wychowywać tymi samymi metodami, co w minionych czasach. Trudno, by wykładowca porwał słuchaczy, jeżeli widzą, że trzyma on w ręku pożółkłe notatki z ubiegłego tysiąclecia…

Uważne spojrzenie na ostatnie dekady pokazuje, jak wiele się zmieniło. Dokonały się wielkie zmiany społeczne. Doświadczenia rodziców, nauczyciela, księdza pozwalają zobaczyć, jak ewoluowała mentalność i wrażliwość odbiorców. Nie wystarczy więc nadal robić to samo, co się kiedyś robiło. Zniknęły niektóre wyzwania, pojawiły się inne. Wychowywać to nauczać, jak żyć w realnym świecie. Skoro on tak się zmienił, to zadania wychowawcze również powinny szukać nowych metod. Żyjemy w świecie o przyspieszonych zmianach. Na te trendy ogólnie patrzymy pozytywnie. Rasowy wychowawca fascynuje się nimi, stara się je poznać. Aby trafnie działać, chce zrozumieć, co się dzieje wokół niego. Pragnie mieć świadomość, do jakiego świata kieruje swe przesłanie. Poświęca czas, aby zrozumieć, jaki jest odbiorca. Interesuje się realnym światem i zbytnio nie ufa wypreparowanym analizom, które z różnych stron mu się podsuwa. Patrzy w dal, próbuje, pyta, kontrastuje, wprowadza nowe rozwiązania.

Ten, kto pragnie dziś czegoś nauczać, powinien być komunikatywny, pozytywny, uprzejmy, świeży, pociągający. Jego język – jasny, bliski, prosty, zwięzły. Wszyscy nauczyciele, a szczególnie nauczyciele religii, muszą wciąż doskonalić warsztat. Zachować własną tożsamość, ale i uczyć się od innych. Na wykładach i na warsztatach dbać nie tylko o głębię przekazu, ale i o aktualność. Wciąż szlifować i formę, i treść. Być innowacyjnym w pokazywaniu zarówno fundamentów rozumowania, jak i w ich praktycznych konsekwencjach. Pamiętać o tym, że „wychowanie nie polega na tym, by uczniowie myśleli dokładnie tak nauczyciel, ale by samodzielnie myśleli, by posiadali zmysł krytyczny, wypracowali własne opinie i odnaleźli drogi, które się różnią dla każdego” (Alfonso Aguiló).