Większość Polaków nie popiera mechanizmów wspierających osoby LGBT

Ponad jedna piąta (21), a więcej osób – raczej dobrze (18) i raczej złe (22).

Opinie o edukacji seksualnej dzieci i młodzieży

Przyczyną kontrowersji są takie kwestie, jak m.in. to, czy edukować seksualnie, w jakim zakresie, jakie mogą być tego skutki, kiedy zacząć i kto powinien się tym zająć. Różne środowiska prezentują odmienne stanowiska – od ultrakonserwatywnych po ultraliberalne, starając się narzucić innym swój punkt widzenia. A jakie w tej kwestii jest zdanie ogółu społeczeństwa?

Z opinią o demoralizującym wpływie edukacji seksualnej zgadza się w większym lub mniejszym stopniu 19) jest jednak innego zdania.

Ocenianie edukacji seksualnej jako demoralizującej jest charakterystyczne w większym stopniu dla ludzi powyżej 65. roku życia (33), z wykształceniem podstawowym (28), mieszkańców wsi i miast do 100 tys. mieszkańców.

Podobny odsetek badanych (łącznie 19 Polaków.

Polacy, którzy uważają, że edukacja seksualna może być demoralizująca, a jej opóźnianie spowoduje odroczenie inicjacji seksualnej, znajdują się w mniejszości. Czy wobec tego im wcześniej zacznie się mówić dzieciom o seksie, tym lepiej będą one przygotowane na rozpoczęcie życia seksualnego? W tej kwestii opinie badanych są podzielone. Prawie tyle samo osób przychyla się do powyższego stwierdzenia (45). Kontrowersje dotyczą przede wszystkim tego, co oznacza „wcześnie”, czyli kiedy należy rozpocząć edukację seksualną.

Niewielu Polaków jest zdania, że edukację seksualną należy rozpoczynać już w wieku przedszkolnym (3). Podobnie niewielu ankietowanych uważa, że dobry moment na rozpoczęcie nauki o seksualności człowieka to wiek, w którym trafia się do szkoły średniej lub jeszcze później (łącznie 7%).

Większość badanych uznaje, że dzieci powinny się zapoznawać z seksualnością człowieka między 10. a 14. rokiem życia, przy czym 41, że lepszy jest wiek starszy: 13-14 lat odpowiadający klasie 7-8.

Faktyczne i postulowane źródła edukacji seksualnej

Skąd dorośli Polacy czerpali więdzę o seksualności człowieka? Głównym źródłem wiedzy na ten temat byli rodzice (49) oraz w niewiele mniejszym stopniu grupa rówieśnicza – koledzy, koleżanki, przyjaciele (39%). Wyniki te są jednak zróżnicowane pokoleniowo. Dane pokazują, jak w ostatnich kilkudziesięciu latach w zakresie edukacji seksualnej wzrosła rola rodziców i przede wszystkim szkoły.

Wśród ludzi najmłodszych (18-24 lata), odsetek osób czerpiących wiedzę o seksualności człowieka w domu rodzinnym wynosi 60. Dla porównania odsetki te w przypadku ludzi 65-letnich i starszych wynoszą odpowiednio 47. Zmiany między pokoleniami nie dotyczyły natomiast znaczenia w edukacji seksualnej grupy rówieśniczej – w każdym czasie i pokoleniu stanowi ona jedno z trzech głównych źródeł wiedzy na temat seksu.

Niemal co dziesiąty młody Polak (18-34 lata) przyznaje się do „edukowania” za pomocą pornografii.

Z jakich źródeł powinny czerpać swoją wiedzę o seksie dzieci i młodzież? Większość Polaków uważa, że młodzi ludzie powinni się uczyć przede wszystkim od swoich rodziców (87), a także od specjalistów spoza szkoły, np. seksuologów, lekarzy, psychologów (51).

Ponadto CBOS zapytał, czy przekazywanie w szkole dzieciom wiedzy o życiu seksualnym człowieka jest potrzebne, czy też nie. Zdecydowana większość Polaków (łącznie 84, a 5% nie ma zdania w tej kwestii.

Mniej – bo nieco ponad połowa – Polaków (łącznie 53 badanych, a 12% nie ma na ten temat zdania.

Bardzo podobne wyniki uzyskaliśmy, stawiając pytanie o potrzebę wprowadzenia do szkół problematyki zgodności lub jej braku między płcią biologiczną a psychiczną. Za tym rozwiązaniem opowiada się połowa ankietowanych (łącznie 50, zaś 17% nie ma zdania.

"Widać, że chociaż Polacy w większości popierają edukację seksualną dzieci i młodzieży w szkołach, to w mniejszym stopniu akceptują wprowadzenie do szkół tematyki związanej z LGBT+" – napisała w komunikacie Ilona Kawalec z CBOS, autorka opracowania.