fot. Aneta Kurovska/Idziemy
Kościół został zaprojektowany przez krakowskiego architekta Jana Zaora, wnętrze zaś udekorowali Włosi Pietro Perreti i Giovani Maria Galli. I właśnie wnętrze – trzynaście kaplic – przykuwa szczególną uwagę. Na dekorację kościoła składają się bowiem dwa tysiące (!) figur, które upamiętniają znane postacie papieży, hetmanów, księży, królów i królowych oraz apostołów i ewangelistów. Wystrój ma przypominać życie ludzkie, opowieści biblijne oraz wydarzenia historyczne.
– Ponadto w kościele jest złocona ambona rokokowa, wybitnej piękności żyrandol i sporo obrazów. Szczególnie ceniony jest obraz Najświętszej Maryi Panny, która uchroniła mieszkańców od wielkiej dżumy, wszyscy chcą też obejrzeć postać Królowej Śmierci z tamtych czasów – zaznacza Gintar? Kavali?nait?.
Ów żyrandol – w kształcie łodzi Piotrowej, ozdobiony setkami kryształów – zasługuje na osobną uwagę, toteż jest pokazywany w każdym chyba albumie z zabytkami Wilna. Wybitną ciekawostką kościoła jest ołtarz główny – a raczej jego brak. Miejsce ołtarza zajmuje obraz Franciszka Smuglewicza,, Pożegnanie świętych Piotra i Pawła z Wilnem” oraz figury proroków Daniela, Jeremiasza, Izajasza i Eliasza dłuta Kazimierza Jelskiego.
– Kilka lat temu katolicki portal informacyjny Catholicsay.com sporządził listę 16 najpiękniejszych kościołów świata. Na pierwszym miejscu uplasował się właśnie kościół Świętych Piotra i Pawła w Wilnie – podkreśla Gintare Kavaliunaite.
DROGI APOSTOŁKI MIŁOSIERDZIA
Spacerując po Antokolu, warto zajrzeć na dwie nekropolie: cmentarz parafii Świętych Piotra i Pawła [zwany również Słonecznym – przyp. red.] oraz Cmentarz Wojskowy. Na pierwszym można podziwiać zabytkowe kaplice grobowe Ogińskich, Meysztowiczów, Sapiehów i Zawiszów. Na drugim są pochowani żołnierze polscy polegli w wojnie polsko-bolszewickiej. Spoczywają tam też Litwini, którzy zginęli w walkach z wojskiem radzieckim 13 stycznia 1991 r. – tę część cmentarza odwiedził w 1993 r. Jan Paweł II.
Kolejnym ważnym punktem jest kościół Pana Jezusa i klasztor Trynitarzy przy ulicy Smelio, dawniej Piaski. Inicjatorem budowy tego miejsca był wojewoda wileński Kazimierz Jan Sapieha. To właśnie w tym kościele pobrali się Stanisław Moniuszko i Aleksandra Müller. Niestety, piękne wnętrze, gdzie kiedyś było siedem ołtarzy, nagrobki i dekoracje rzeźbiarskie, zostało zniszczone w czasach zaborów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. kościół został częściowo odrestaurowany. Od 1993 r. mieści się przy nim seminarium duchowne.
Antokol jest miejscem wyjątkowym także dlatego, że tutaj, przy ulicy Grybo, zamieszkała w drewnianym domu sióstr Matki Bożej Miłosierdzia s. Faustyna Kowalska, kiedy w 1933 r. przyjechała na trzy lata do Wilna. Tu doznawała objawień i prowadziła zapis swoich przeżyć
w „Dzienniczku” – i właśnie w Wilnie spotkała ks. Michała Sopoćkę, który zwrócił uwagę na przekazywane jej orędzie Bożego miłosierdzia. Wreszcie tu, na Antokolu, zamówiony przez ks. Sopoćkę malarz Eugeniusz Kazimirowski, sugerując się wskazówkami św. Faustyny, namalował obraz Jezusa Miłosiernego.
Czarująca zielenią dzielnica jest otoczona pięknymi budynkami, parkami i kościołami. A kiedy wybierzemy się na spacer, warto umyślnie zostawić w domu plan miasta, aby móc w pełni zachwycać się pięknem historycznych i religijnych śladów przeszłości.
Co? Gdzie? Kiedy?
