Jest nadzieja

Politycy obiecali natychmiastowe zakupy. Zaczęło się kolejne zbiorowe zachowanie, które nazywam współczesnym szaleństwem.

Niewielu chce posłuchać fachowców, nikt nie potrzebuje dalszych dyskusji. Liczy się tu, teraz i fajny medialny przekaz. Brakuje spokoju, namysłu, mądrości. Nie jest to mój świat. Męczy mnie ta rzeczywistość. Bo tak poważne sprawy wymagają namysłu, pomyślunku. Dla mnie taka informacja oznacza jedno: pojawiła się nadzieja. Tylko i aż. A w dzisiejszych czasach nabiera ona nowego, mocnego znaczenia. Od wielu miesięcy żyjemy bowiem nadziejami. Liczymy na to, że wróci normalność. Będziemy mogli żyć bez strachu, bez obostrzeń. Mamy nadzieję, że kolejny wyjazd do rodziny będzie przepełniony radością, a nie obawą o zdrowie starszych członków naszych najważniejszych i najbliższych społeczności. Dlatego wypatruję jej w różnych dziedzinach życia z zapartym tchem.

Potrzebuję nadziei. Na lepsze jutro. I szukam jej wokół siebie. Już przed wakacjami z radością przyjąłem informacje o powrocie kibiców na sportowe obiekty w Japonii. Kraj gospodarz przełożonych igrzysk olimpijskich jest w trudnym położeniu, w Tokio starają się jednak myśleć pozytywnie. I niezmiennie wierzą, że przyszłoroczne święto sportu dojdzie do skutku. Japończycy sprawdzają na bieżąco, jak rozgrywać zawody z udziałem kibiców. Marzą o tym, by zaprosić do siebie sportowców i fanów z całego świata. Dziś nie wiedzą oczywiście, jak rozwinie się sytuacja pandemiczna. Ale wiary im nie brakuje. I bardzo ciekawych, różnorodnych pomysłów też. Jednym z nich są naklejki na rękę pozwalające w kilka sekund określić temperaturę ciała człowieka.

Wiadomo, że będą to najprawdopodobniej najdroższe igrzyska w historii. Nie dziwi więc także szukanie oszczędności. Z jednej strony powstało supernowoczesne centrum sportów wodnych (koszt około pół miliarda dolarów), a z drugiej jest cała lista działań mających zmniejszyć wydatki. Wstępnie odwołano więc ceremonie powitań reprezentacji przybywających na zawody, mocno ograniczono liczebność krajowych delegacji, zmniejszono plany przystrojenia miasta banerami oraz dekoracjami. Tylko te zabiegi mają sprawić, że w kasie zostanie ponad 250 milionów dolarów.

Właśnie w takich, spokojnych, zaplanowanych działaniach, widzę sens. I pokładam w nich nadzieję. Nadzieję na to, że igrzyska – ze szczepionką czy bez niej – po prostu się odbędą.