28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Abp Matulionis - nowy litewski święty, kapłan-męczennik

Ocena: 0
2300

Abp Teofilius Matulionis w niedzielę 25 czerwca zostanie wyniesiony w Wilnie na ołtarze. Jest przykładem niezłomnego kapłana, który wierność Kościołowi potwierdził męczeństwem.

Najpierw w 1929 r. został tajnie wyświęcony na biskupa koadiuktora Leningradu. Po pobycie w łagrze został usunięty z ZSRR i resztę życia spędził na Litwie, zostając w 1943 r. biskupem koszedarskim. Usunięty po wojnie z urzędu za odmowę kolaboracji, nadal był więziony i poddawany różnorodnym prześladowaniom.

Arcybiskupa Matulionisa cechowało totalne zaufanie Bogu oraz miłość do prześladowców. Mimo, że spędził niemal 20 lat w więzieniach i łagrach, nigdy nie mówił źle o prześladowcach. Był też jednym z pierwszych propagatorów kultu Bożego miłosierdzia na Litwie.

– Przesłaniem płynącym na dziś z tej beatyfikacji – wyjaśnia ks. Algirdas Jurevičius, notariusz w jego procesie beatyfikacyjnym, a obecnie wikariusz generalny diecezji koszedarskiej – jest "ukazanie jak człowiek może żyć według wiary w środowisku, które jest przeciwko Bogu, był bowiem człowiekiem, który wszędzie szukał woli Bożej i postępował według sumienia, a nie takiej czy innej poprawności politycznej, narzucanej przez aktualnie panujących".

Teofilius Matulionis urodził się w 1873 r. w litewskiej rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu liceum w Dyneburgu (na Łotwie), w 1892 r. roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Sankt-Petersburgu. Jego święcenia kapłańskie, 4 marca 1900 r., zbiegły się z początkiem XX stulecia, wieku zbrodniczych ideologii i prześladowań Kościoła.

Jako młody kapłan na niemal dwa dziesięciolecia osiadł w Sankt-Petersburgu. Najpierw jest wikarym przy kościele św. Katarzyny, który stanowił centrum życia tamtejszych katolików, a następnie proboszczem nowej parafii Najświętszego Serca Jezusowego. Nominację do tej parafii odczytał jako znak Boży, zobowiązujący go do propagowania kultu Eucharystycznego, czemu był wierny przez całe życie.

Gdy po rewolucji w 1917 r. władzę w Rosji zdobyli bolszewicy, natychmiast rozpoczęła się ofensywa przeciwko religii: zarówno Cerkwi prawosławnej jak i przeciwko Kościołowi katolickiemu. W 1923 r. ks. Matulionis wraz z biskupem Janem Cieplakiem i 14 innymi księżmi z Petersburga był sądzony w słynnym pokazowym procesie moskiewskim. Część kapłanów – za "podżeganie do buntu poprzez zabobony" – została skazana na śmierć, a w stosunku do innych kara została zamieniona na więzienie lub łagier. Ks. Matulionis karę odbył w moskiewskich więzieniach Butyrki oraz Sokolniki.

W 1926 r. ks. Matulionis powrócił do Petersburga, zwanego już Leningradem. Jest nadal proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusa, ale ze względu na uwięzienie wielu kapłanów, opiekuje się na raz siedmioma parafiami. Jednocześnie wykłada w tajnym seminarium duchownym, zorganizowanym przez bp. Antoniego Maleckiego, polskiego kapłana, który od 1926 r. był tajnie wyświęconym administratorem apostolskim Leningradu. Konsekratorem bp Maleckiego był watykański wysłannik bp Michel d'Herbigny SI, który najpierw próbował porozumieć się z sowieckimi władzami, ale gdy się to nie udało, potajemnie wyświęcił kilku biskupów.

W sytuacji, gdy bp Malecki mógł być w każdej chwili aresztowany, Pius XI 8 grudnia 1928 r. mianował ks. Matulionisa koadiutorem (biskupem z prawem następstwa) administratora apostolskiego w Leningradzie. 9 lutego 1929 r. bp Malecki tajnie, w obecności zaledwie dwóch świadków, wyświęcił go na biskupa.

25 listopada 1929 r. bp Matulionis został jednak znów aresztowany. Po niemal rocznym śledztwie oskarżono go o "szpiegostwo wobec obcych państw". Skazany na 10 lat łagru, został zesłany na Wyspy Sołowieckie. Łagier ten powstał w budynkach po prawosławnym kompleksie klasztornym i był uważany za jeden z najokrutniejszych w Związku Sowieckim. Tu więziono m. in. duchownych, których przetrzymywano w osobnym baraku na Wyspie Anzerskiej. Duchowni ci, w większości katoliccy, w tym obrządku wschodniego, ale też prawosławni i luterańscy założyli tam rodzaj wspólnoty kapłańskiej. Choć nikt nie wiedział, że ks. Matulionis jest biskupem, stał się nieformalnym liderem i duchowym przewodnikiem grupy. W nocy z soboty na niedzielę kapłani potajemnie celebrowali Mszę św. Ks. Matulionis czuwał także nad równym dzieleniem przychodzących paczek, dzięki czemu ci, co ich nie otrzymywali, mogli przeżyć.

Administracja obozu wpadła na ślad wspólnoty kapłańskiej i postanowiła ją zniszczyć. Bp Matulionis został przeniesiony najpierw do więzienia w Petersburgu i zamknięty na rok w izolatce. Następnie zesłano go do łagru w Ledianoje Pole do katorżniczych prac przy wyrębie lasu. Tam znacznemu osłabieniu uległo jego zdrowie.

"Czymś niesamowitym w postawie ks. Matulionisa był jego stosunek do wrogów – wyjaśnia ks. Algirdas Jurevičius. – Po powrocie z więzienia mówił o swych prześladowcach wyłącznie dobrze. Opowiadał, że wszędzie spotykał dobrych ludzi. Jego przesłuchania odbywały się w nocy, a jeden z przesłuchujących był szczególnie okrutny. A ks. Matulionis mówi: tak męczysz się, kiedy mnie bijesz, współczuję ci, że nie możesz być teraz w domu z rodziną. Komunista zmieszał się i następnego dnia dał mu swoje kanapki, przyniesione z domu".

W 1933 r. po zawarciu porozumienia między Rządami Litwy i Związku Radzieckiego o wymianie jeńców, bp Matulionis – dzięki interwencji Watykanu – został zwolniony i powrócił na Litwę. Sowieci nie zgodzili się, aby bp Matulionis mógł pozostać na terytorium ZSRR, mimo, że o to prosił, gdyż był przecież biskupem leningradzkim. W 1934 r. wybrał się do papieża w tej sprawie. Pius XI, gdy go ujrzał, poprosił aby ten, jako męczennik jako pierwszy udzielił mu błogosławieństwa. Po długich rozmowach papież poradził mu, aby wrócił na Litwę i tam czekał, aż otworzy się możliwość powrotu z posługą do Rosji.

Po powrocie na Litwę Matulionis został mianowany na biskupa pomocniczego w Kownie i był oficjałem tamtejszego sądu, zaś w 1938 r. został rektorem kowieńskiego Kościoła Sióstr Benedyktynek. Zainicjował tam nieustanną adorację Najświętszego Sakramentu – pierwszą na Litwie. Był też propagatorem kultu Bożego miłosierdzia wedle objawień s. Faustyny – jednym z pierwszych, gdyż kult ten nie był wówczas uznany. Sprowadził do Kowna kopię wileńskiego obrazu Jezusa Miłosiernego.

19 kwietnia 1940 r. biskupowi Matulionisowi zostały powierzone obowiązki naczelnego kapelana wojska litewskiego. Jednak z powodu inwazji sowieckiej w dniu 15 czerwca 1940 r. obowiązki te pełnił bardzo krótko.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter