28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Abraham - historia człowieka wiary

Ocena: 4.7
30345
Bóg żąda od nas nie tylko posłuszeństwa Jego Prawu, ale nade wszystko świadomego składania w ofierze samego siebie – pisze na Rok Wiary ks. Bartosz Adamczewski.
Wiara Abrahama, tak jak ukazuje ją Księga Rodzaju, przechodziła przez różne etapy rozwoju. Jaki miał być kres tej drogi wiary? Odpowiedź na to pytanie dają końcowe fragmenty biblijnej historii Abrahama (Rdz 18-25).

Na początku była to wiara człowieka wziętego „ze świata”, który uczył się nieco intuicyjnie rozpoznawać głos i znaki Boga w swoim życiu (Rdz 12). Potem była to wiara człowieka dojrzałego, który uczył się ze względu na Boga dokonywać trudnych, ale wewnętrznie uczciwych wyborów, a także radzić sobie ze złem tego świata (Rdz 13-14). Następnym etapem była szkoła zawierzenia Bogu wbrew ludzkim przewidywaniom i kalkulacjom, otwierająca Abrahama na mistyczne poznanie Boga w wierze (Rdz 15-16). Jeszcze później przyszło przyszło wezwanie do kapłańskiej doskonałości, zażyłości z Bogiem i zachowania wyjątkowej tożsamości w pogańskim świecie (Rdz 17).


KAPŁAŃSKA MODLITWA ZA NIEWIERZĄCY ŚWIAT

Biblijny opis wizyty Boga u Abrahama (Rdz 18), a następnie zniszczenia Sodomy i Gomory (Rdz 19) to w istocie traktat o roli człowieka wiary w świecie ludzi niewierzących. Na tym etapie, po zawarciu przymierza obrzezania (Rdz 17), Abraham traktowany jest już nie jako zwykły wierzący, ale jako ktoś, kto będąc świeckim, ma tożsamość i duchowość w istocie kapłańską. Pod tym względem Abraham bardzo przypomina Mojżesza z dalszych ksiąg biblijnej historii.

Bóg odwiedza Abrahama w miejscu szczególnym, a mianowicie pod wielkimi dębami, które uchodziły w świecie biblijnym za miejsce szczególnej obecności sacrum (Rdz 18,1). Abraham wychodzi Bogu naprzeciw i składa Mu liturgiczny pokłon do ziemi. Następnie okazuje Bogu typową dla ludzi Wschodu gościnność, która jest jednak także w jego wypadku gościnnością kapłańską. Składa mianowicie Bogu ofiarę pokarmową z mąki, a także ofiarę (jeszcze nie całopalną) z cielca. To połączenie duchowości świeckiej, kulturowej z duchowością kapłańską jest charakterystyczne dla myśli biblijnej.

Następnie Bóg obiecuje Abrahamowi, że za rok jego żona będzie miała syna. Może nas dziwić, że Bóg daje obietnicę posiadania syna nie tyle Abrahamowi, ile jego żonie. To Abraham jest przecież głównym bohaterem całej historii i to jemu Bóg obiecał, że stanie się ojcem licznego potomstwa (Rdz 15,1-5). Jednakże taki właśnie sposób poczęcia Izaaka – niejako bez udziału ziemskiego ojca – ma za zadanie ukazać myśl, że Izraelici, a z perspektywy chrześcijańskiej wszyscy ludzie wiary, są w istocie dziećmi Boga.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter