28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Błogosławieni, którzy się smucą

Ocena: 0
1881

Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną.

Widok z Góry Błogosławieństw na Jezioro Galilejskie, fot. ks. Henryk Zieliński / Idziemy

Rozważając drugie błogosławieństwo, Benedykt XVI napisał: „Są dwa rodzaje smutku. Jest smutek, który utracił nadzieję, który nie ufa już miłości i prawdzie i dlatego wyniszcza człowieka i rozkłada go od wewnątrz. Jest jednak i taki, który pojawia się jako efekt wstrząsu wywołanego w człowieku przez prawdę; doprowadza on człowieka do nawrócenia i stawiania oporu złu” („Jezus z Nazaretu”, cz. 1, s. 82).

 

Smutek, który wyniszcza

Biblia dostarcza przykładów, które dobitnie obrazują niszczycielskie skutki smutku pochodzącego z utraty nadziei. Szczególnie wymowne są dwa – Kaina i Judasza. W opowiadaniu o Kainie i Ablu (Rdz 4,1-16) dwaj bracia, synowie Adama i Ewy, składają Bogu ofiary. Jedna, złożona szczerze przez Abla, została przyjęta, natomiast druga, złożona niedbale przez Kaina, została odrzucona. Zamiast się opamiętać, Kain knuje intrygę przeciwko bratu. Bóg zwraca się do Kaina: „Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty możesz nad nim panować” (w. 7). Smutek Kaina jest przejawem złego usposobienia oraz zagniewania na Boga i własnego brata. Przejawem złego smutku jest ponura twarz, a przecież może i powinno być inaczej. Jednak Kain nie wchodzi na drogę nawrócenia, lecz zabija brata.

Judasz, jeden z apostołów, zdradził Jezusa, wydając Go za trzydzieści srebrników. Dowiedziawszy się, że Jezus został skazany na śmierć, „opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: »Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną«. Lecz oni odparli: »Co nas to obchodzi? To twoja sprawa«” (Mt 27,3-4). Judasz pozostał sam. Samotność jest wrogiem człowieka, a siostry samotności to smutek i rozpacz. Judasz, pozbawiony wszelkiego wsparcia, traci nadzieję. „Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi, oddalił się, potem poszedł i powiesił się” (27,5). Nie doznawszy pomocy od ludzi, nie potrafił uznać prawdy o sobie i o Bogu. Chociaż przez trzy lata towarzyszył Jezusowi i był świadkiem wielu dzieł miłosierdzia i przebaczania, wyniszczający smutek popchnął go do samobójstwa.

 

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 11 (597), 12 marca 2017 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 22 marca 2017 r.

 

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Profesor zwyczajny, laureat Nagrody Ratzingera, wykładowca Pisma Świętego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter