Doświadczenie braku

IMPREZA SKŁADKOWA

Zwróćmy uwagę, że wesele w Kanie Galilejskiej odbyło się prawdopodobnie z udziałem całej okolicznej ludności. Nie wysyłało się zaproszeń, przychodziła rodzina – z daleka i z bliska – oraz wszyscy z okolicy. Musiało to być wesele składkowe, bo ugoszczenie takiej ilości weselników przekraczałoby możliwości biednych ludzi Izraela. Prawdopodobnie więc każdy przyniósł ze sobą coś do picia i jedzenia. Wspólnie przygotowali to wesele, na którym zabrakło wina. Nie zabrakło go dlatego, że źle się przygotowali. Zabrakło, bo po prostu więcej już wina w tej okolicy nie było. To jest definitywny brak, definitywne ubóstwo, kiedy już wiadomo, że wesele się nie uda, bo zabrakło tego, co na nim najważniejsze.

JAKIE UBÓSTWO?

Co takiego musi się stać, żeby wesele twojego życia się nie udało? Czego musi zabraknąć? Regularnie jemy, wygodnie, czysto i ciepło śpimy, mamy co na siebie włożyć, umiemy czytać i pisać, korzystamy z Internetu, a to oznacza, że według statystyk jesteśmy w 5-procentowej grupie najbogatszych ludzi na świecie! Tylko 5 proc. populacji ma takie bogactwo! Już nie wspomnę o podwieczorku, kieszonkowym i dwutygodniowych wakacjach! 95 proc. ludzi na świecie nie ma takiej możliwości. Tak więc jesteśmy elitą ekonomiczną naszych czasów. Dobrze jest sobie urealnić te nasze niby-braki, a żeby to zrobić, trzeba mieć świadomość, że 40 proc. ludności całego świata żyje za mniej niż dolara dziennie. Było coś niezwykłego w pierwszych chrześcijanach, którzy wciąż mieli w pamięci scenę, w której bogaty młodzieniec odchodzi zasmucony, bo Jezus mu powiedział: „Sprzedaj wszystko, co masz, oddaj i pójdź za Mną” (zob. Łk 18, 18-23). A on miał za dużo, by móc to uczynić. Nie był w stanie. Miał wszystko i był smutny. To paradoks, którego współczesny świat nie rozumie. Jak to możliwe? Tak po ludzku to człowiek sukcesu. Młody, dobrze wykształcony, świetnie ustawiony finansowo, dość pobożny, poszukujący sensu życia. Według standardów współczesnego świata ten człowiek powinien zmierzać prostą drogą do życiowego sukcesu, a on chadza po nocy do jakichś nauczycieli, od których wychodzi coraz smutniejszy. Dlaczego? Dlatego, że nie zdecydował się przejść przez ucho igielne do Jerozolimy. Został ze swoim dobytkiem na zewnątrz i jego życie jest bezpośrednio zagrożone. Wprawdzie ma wielbłąda i wielkie bogactwo, ale życie zaraz straci.

ROZŚMIESZYĆ BOGA SWOIM PLANEM

Kiedyś posługiwałem w naszym paulińskim klasztorze we Włodawie. Niezwykle piękne środowisko ludzi i piękne doświadczenie kolędy. Podczas tej kolędy, gdy chodziłem – jak to jest w zwyczaju – od domu do domu, trafiłem na ulicę, na której stał pusty bliźniak, czyli dwa domy połączone ścianą. Ominąłem go i wszedłem do domu obok. Okazało się, że mieszka tam małżeństwo, które opowiedziało mi historię tego pustego domu, który minąłem: „Ojcze, mamy dwóch synów. Staraliśmy się ich dobrze wychować i wykształcić. Wymyśliliśmy sobie, że wybudujemy im po połowie bliźniaka, obok garaże, a do każdego z nich dodamy jeszcze po samochodzie. Dwóch synów, dwa domy, dwa garaże i dwa samochody. Potem oni sprowadzą do tych domów żony i tak będziemy sobie mieszkać przy jednej ulicy. Niby razem, a jednak osobno. Długo i szczęśliwie. To będzie taki nasz mały raj na ziemi, totalne spełnienie. Lecz popełniliśmy tylko jeden życiowy błąd – kupiliśmy starszemu synowi pod choinkę »Przygody Tomka Sawyera« i on tę książkę przeczytał, a potem dał młodszemu… Teraz dzwonią do nas na wigilię znad Morza Południowochińskiego przez Skype’a, a bliźniak stoi sobie pusty”. Czy ci ludzie popełnili błąd? Tak po ludzku mieli piękny i mądry plan. Cóż mogło się złego stać? Nasze ludzkie plany i zabezpieczenia nie działają. Na szczęście, bo tylko wtedy Bóg ma szansę na cud.