19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Duch czyni nas ludźmi

Ocena: 0
2086

Gdy obserwujemy bliźnich wokół nas, dostrzegamy ogromne nieraz różnice w ich sposobie myślenia, przeżywania i postępowania. Czasem można odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z różnymi gatunkami ludzi. Jedni w swoim postępowaniu są podobni do zwierząt, a inni – do aniołów.

fot. ks. Henryk Zieliński / Idziemy

Radykalne wręcz różnice między ludźmi, jeśli chodzi o sposoby przeżywania i wyrażania człowieczeństwa, mogą nas zaskakiwać, gdyż Bóg nikogo nie stwarza przecież jako człowieka drugiej kategorii. Stwórca wszystkich kocha nieodwołalnie i wszystkim daje tę samą ludzką naturę i godność dziecka Bożego. Każdego z nas bez wyjątku stwarza na swój obraz i podobieństwo. Jak zatem wytłumaczyć to, że jedni z nas ofiarnie kochają, a inni drastycznie krzywdzą, jedni panują nad sobą, a inni stają się niewolnikami ciała, popędów czy emocji, jedni stają się coraz bardziej podobnymi do Boga, a inni swoim postępowaniem przypominają raczej złego ducha?

Zaskakujące i skrajne nieraz różnice w sposobie bycia człowiekiem tylko po części wynikają z różnic cielesnych czy psychicznych. W obu tych sferach jesteśmy bowiem – poza przypadkami poważnych chorób czy patologii – podobni do siebie. Odczuwamy podobne potrzeby cielesne. Podobnie działają w nas popędy, instynkty i hormony. Mamy podobne mechanizmy myślenia, a także podobne sposoby emocjonalnego reagowania na to, co dzieje się w nas i wokół nas. Znacznie większe natomiast różnice odnotowujemy w sferze duchowej, czyli w sposobie wychowania, w wyznawanych wartościach i zasadach moralnych, we wrażliwości sumienia, w otwartości na Stwórcę.

 

Dyktatura ciała?

W pierwszych fazach istnienia jesteśmy skupieni na sferze cielesnej. Nie mamy jeszcze pojęcia, jakie możliwości w nas tkwią, ani że ciało to tylko jeden z wymiarów naszego człowieczeństwa. Ciało potrafi natarczywie upominać się o swoje potrzeby. Po swojemu „krzyczy”, gdy jest zmęczone czy głodne. Niemowlęta i małe dzieci czynią to, czego w danym momencie chce ich ciało. To ono decyduje, kiedy śpią, kiedy upominają się o pokarm, kiedy się bawią, a kiedy płaczą. To właśnie dlatego małe dzieci z reguły zachowują się w podobny sposób. W pierwszych latach naszego życia to ciało rządzi nami, a nie my rządzimy ciałem. Problem pojawia się, gdy ktoś zatrzymuje się w tej fazie rozwoju, czyli gdy nie uczy się kierować swoim ciałem, lecz jemu we wszystkim się podporządkowuje. Taki człowiek również jako dorosły podporządkowuje się ciału, jakby nadal był dzieckiem. W konsekwencji nie jest w stanie kochać ani wypełniać obowiązków, do których się zobowiązał. Bywa nieobliczalny dla otoczenia i dla samego siebie, gdyż nieobliczalne jest zachowanie człowieka, nad którym władzę sprawują instynkty, popędy czy hormony.

 

Pułapki psychiki

Ogromna większość ludzi nie zatrzymuje się na tej fazie rozwoju, w której ciało jest w centrum uwagi i w której to ono decyduje o naszym zachowaniu. Niemal nikt z nas nie redukuje samego siebie jedynie do cielesności. Tylko nieliczni przez całe życie doczesne robią wyłącznie to, co chce ich ciało. Normalny rozwój oznacza, że stopniowo odkrywamy w nas to, co nazywamy sferą psychiczną. Zaczynamy świadomie myśleć i wchodzić w kontakt z naszymi emocjami. Doświadczamy innych, niż tylko cielesne, motywy działania. U nastolatków sfera psychiczna zaczyna rywalizować ze sferą cielesną. W tej fazie młodzi ludzie nadal silnie odczuwają potrzeby związane z ciałem i popędami, ale też coraz ważniejsze stają się dla nich ich przekonania, stany emocjonalne, relacje międzyludzkie, pasje i aspiracje.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Kapłan diecezji radomskiej, doktor psychologii i magister teologii, przez wiele lat krajowy duszpasterz powołań, rekolekcjonista, wykładowca, autor kilkudziesięciu książek i wielu artykułów o chrześcijaństwie, wychowaniu, relacjach międzyludzkich, profilaktyce i terapii uzależnień. Więcej: www.marekdziewiecki.pl

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1,16.18-21.24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter