29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Gedeon - wojownik Pana

Ocena: 4.63333
45465

List do Hebrajczyków wymienia go w jednym rzędzie z innymi, wielkimi postaciami historii Izraela. Każdy z nich dokonał wielkich czynów, a źródłem ich waleczności i mocy była ich wiara w Boga Izraela.

Pisze święty Paweł: „Nie wystarczyłoby mi bowiem czasu na opowiadanie o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie, Samuelu i o prorokach, którzy przez wiarę pokonali królestwa, dokonali czynów sprawiedliwych (…), stali się bohaterami w wojnie i do ucieczki zmusili nieprzyjacielskie szyki” (Hbr 11, 32-34). Z upływem czasu bohaterowie ci stali się symbolami i wzorcami do naśladowania dla następnych pokoleń.

Kim zatem był Gedeon, który zapewne jest mniej znany niż król Dawid czy prorok Samuel? I jaka była jego wiara? Podobnie jak Barak, Samson i Jefte, Gedeon to postać z Księgi Sędziów. Z opowiadania o Gedeonie dowiadujemy się, że nosił on także imię Jerubbaal i był synem Joasza z rodu Abiezera. Ród ten pochodził z miasta Ofra, położonego na ziemi pokolenia Manassesa, to jest w centralnej części Ziemi Obiecanej. Gedeon jest wymieniany wśród tzw. wielkich sędziów. Obok Samsona to właśnie Gedeonowi poświęcono w Księdze Sędziów aż trzy rozdziały (Sdz 6,7-8,35), w których znajduje się szczegółowy opis jego misji, na którą składały się walka z kultem Baala i walka z Madianitami.

 

Sędziowie w historii Izraela

W Księdze Sędziów, tak jak wcześniej w Księdze Jozuego, jest mowa o licznych wojnach i bitwach, do których nawołuje sam Bóg. Budzi to pewien niepokój u współczesnego czytelnika, pojawia się bowiem pytanie, jak ma on rozumieć te opowiadania. Dokładniejsza lektura wskazuje jednak, że głównym przesłaniem Księgi Sędziów nie są wojny z sąsiadującymi pogańskimi narodami, lecz wzbudzenie wiary w Izraelu.

Opowiadania o bohaterskich czynach takich postaci jak Debora i Gedeon stawiają sobie za cel ukazanie reakcji Boga na postępowanie Izraela. W kolejnych odsłonach księgi powtarza się schemat wydarzeń związany z tą postawą. Za każdym razem, gdy lud wybrany odwraca się od Boga i oddaje cześć bożkom lub zawiera sojusze z obcymi narodami, spotyka go kara. Jedną z przyczyn takiego zachowania był brak dobrych przywódców, którzy służyliby ludowi zgodnie z wolą Boga, a „każdy czynił to, co było posłuszne w jego oczach” (Sdz 17,6), a nie w oczach Boga. Efektem tej sytuacji była kara ze strony wrogów. W obliczu klęski lud jednak rozpoczynał wołanie do Boga o pomoc. Odpowiedzią na prośby o wybawienie z opresji było powołanie „sędziego”, który odnosił zwycięstwo nad wrogami, po czym następował okres pokoju. Za każdym razem pokój i stabilność narodowa mogły stać się udziałem Izraela tylko wtedy, gdy zaufał on wyłącznie Panu. Jednak po pewnym czasie Izraelici znowu zapominali o swoich zobowiązaniach wobec Boga i schodzili z Jego dróg, fascynując się obcymi kultami. Schemat ten powtarza się wielokrotnie w historii Izraela.

Ukazani w tych opowiadaniach sędziowie (hebr. szofetim) to nie tylko osoby sprawujące sądy, lecz przede wszystkim charyzmatyczni przywódcy wybrani bezpośrednio przez Boga, obdarzeni duchem Bożym, który uzdalniał ich do wybawienia narodu z ucisku nieprzyjacielskiego. Biblia objawia, że właściwym Sędzią i Królem był Bóg i On sprawował rządy nad Izraelem (Sdz 8,23). W teokratycznym ustroju Izraela sędziowie byli jedynie Jego reprezentantami, którzy jako charyzmatyczni wodzowie w stosunkach wewnętrznych mieli przywracać lud do wiary w Boga, a na zewnątrz – chronić go przed wrogami.

 

Powołanie Gedeona (Sdz 6, 7-24)

Historia Gedeona rozpoczyna się w momencie zagrożenia ze strony Amorytów i Madianitów. Zabierali oni wszelkie zbiory, zostawiając Izraela bez pożywienia. W tej sytuacji Pan posyła anioła do Gedeona, aby powołać go na sędziego do walki z wrogami. W opowiadaniu o tym spotkaniu posłaniec Boży jest nazwany jest aniołem Pana, ale w kilku miejscach jest on nazwany tylko imieniem Bożym. A zatem to sam Bóg Izraela rozmawiał z Gedeonem.

Scena powołania ma miejsce na pustkowiu podczas młócki pszenicy. Gedeon zamierzał ukryć zboże przed Madianitami (6,10). Anioł Pana powitał go tam w taki sposób: „Pan jest z tobą (...) dzielny wojowniku” (6,12). Choć wydają się to słowa zwykłego powitania, to już w nich poznajemy główną zaletę Gedeona. Zostaje on tutaj nazwany „dzielnym wojownikiem” (hebr. gibor hajil). W ten sposób Anioł wskazał na męstwo Gedeona. Jednocześnie słowa powitania wskazują na opiekę Bożą nad tym, do kogo są skierowane. Tak je rozumie Gedeon, mimo to wyraża swoje wątpliwości w opiekę Pana w obecnej sytuacji ludu: „Jeżeli Pan jest z nami, skąd pochodzi to wszystko, co się nam przydarza?”. Jest to spojrzenie człowieka rozczarowanego stanem rzeczy, człowieka, który zapomniał, co było w historii: „A oto teraz Pan nas opuścił i oddał nas w ręce Madianitów” (6,13).

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Biblistka, hebraistka, doktor habilitowany, pracuje na UKSW

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter