Komentarze do czytań - 12 sierpnia

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Alicja Sarnocińska

Pierwsze czytanie: Pwt 10, 12-22
Czego Bóg oczekuje od każdego z nas? Oczekuje, byśmy podążali z Nim i Jego drogą, byśmy go miłowali, służyli Mu i przestrzegali Jego przykazań. Czy nie tego właśnie wymagamy od naszych bliskich? Przyjaciel od przyjaciela, rodzic od dziecka, żona od męża. Czasami nie rozumiemy własnych oczekiwań i tego, że mamy jakieś względem bliskiej osoby. Możemy mylić je z wymaganiami, lub też kojarzyć z czymś niewłaściwym. Jednak pragnienie bycia przygarniętym przez drugą osobę, jest oczekiwaniem, by wzajemnie dzielić się miłością. Wybieramy taką osobę, ale jesteśmy też przez nią wybrani. Bóg także wybrał nas spośród wszystkich narodów. Wybrał mnie, tak jak wybrał Ciebie. Czy Ty również wybierasz Jego? Słyszymy, że nie mamy obdarzać miłością jedynie najbliższych, ale również obcych nam ludzi. Każda relacja rozpoczyna się od poznania drugiej osoby, gdyż na początku jesteśmy sobie obcy. Zwiedzając różne kraje, jesteśmy cudzoziemcami. To samo możemy powiedzieć o Izraelitach, którzy w ziemi egipskiej byli przybyszami. Mojżesz mówi, że jak Bóg miłuje cudzoziemca, tak i my mamy go miłować. Służyć obcym i ubogim.
Jesteśmy wezwani do obrzezania własnych serc, jak i serc innych ludzi, byśmy mogli miłować naszego Boga całym sercem i duszą, by żyć. Niech sakrament chrztu świętego umacnia nas w podjętych decyzjach i przybliża do Boga.

Psalm responsoryjny: Ps 147B, 12-13.14-15.19-20
Psalm 147 jest uwielbieniem Boga, który objawia się w swoim ludzie; w świątyni. Tam ze szczególnym upodobaniem Bóg na nas patrzy. „Chwal, Jeruzalem, Pana!” - Pana, który objawia się również w Tobie, w każdym człowieku. „Kościele święty, chwal swojego Pana”. Kościół tworzy wspólnota ludzi. My jesteśmy Kościołem. W nim, jako miejscu świętym, Bóg objawia się szczególnie blisko. Spotykamy Go podczas Eucharystii, adoracji Najświętszego Sakramentu. Cieszmy się tym, że jest tak blisko nas, blisko swego Kościoła. 

Ewangelia: Mt 17, 22-27
Jezus przebywał z uczniami w Galilei, w miejscu, w którym przeżyli piękne chwile powołania, podziwiając cuda Jezusa otaczanego tłumami. Teraz słyszą od Niego, że będzie zabity. Uczniowie „bardzo się zasmucili”. Zatopieni w smutku nie zwrócili uwagi na słowa o zmartwychwstaniu. Smutek otępił ich słuch. 
Mnie również smutek otępia. Kiedy patrzę wstecz, dostrzegam, jak bardzo odbierał mi zdolność dostrzegania czegokolwiek innego poza związaną z nim depresją. Ile niepotrzebnego cierpienia wyrządzałam sobie i najbliższym. Relacje te ucierpiały najmocniej, jednak moja relacja z Jezusem pozostała nienaruszona. Uspokajał moje serce tak jak serce Piotra, który słyszy zarzut przeciwko Jezusowi. Chrystus uczy mnie miłości i rozwagi w dialogu z osobami o innych poglądach. Szczególnie dzisiaj, kiedy tworzą się nie tylko podziały polityczne, ale także podziały ze względu na wartości, jakimi ludzie kierują się w życiu. Musimy widzieć brata w drugim człowieku, aby nie gorszyć nikogo swoją postawą. Nauką Jezusa jest także rozważna ustępliwość. Każdego z nas mogą spotkać zarzuty kierowane przez innych pod adresem Jezusa i Jego Kościoła. Nie wszyscy muszą akceptować przekonania i przynależność do Jezusa, jednak każdy jest powołany do wzajemnej miłości i szacunku.