Komentarze do czytań - 24 października

komentarze Bractwa Słowa Bożego, ks. Adam Dynak

Pierwsze czytanie: Rz 6, 19-23

            Warto zwrócić uwagę na kontekst historyczny i społeczny korespondencji apostoła z chrześcijanami w stolicy imperium. Rzym ściągał do siebie tysiące ludzi z wielu obszarów cesarstwa. Wszyscy ci ludzie byli poganami, dziedzicami przeróżnych kultów religijnych, nierzadko zwyrodniałych i odrażających. Również w samym Rzymie kultywowano politeizm i związaną z tym rozwiązłość moralną w różnorakich przejawach. Z takiego środowiska wywodzili się – przynajmniej niektórzy – członkowie rzymskiej wspólnoty chrześcijan. W swoim liście Paweł zwraca się – zarówno – do tych, którzy przeszli na chrześcijaństwo z judaizmu, jak i do tych, którzy będąc poganami, przyjęli wiarę w Jezusa Chrystusa. Interesujący nas fragment listu dotyczy tych drugich. Apostoł przypomina grzeszną, bezbożną przeszłość swoich adresatów, ale nie zatrzymuje się nad tą kwestią. Posługując się wyrazistymi, logicznymi argumentami, wykazuje absurdalność pogańskiego, grzesznego życia, które prowadzi do śmierci. Jednocześnie raduje się ich nawróceniem i stara się ugruntować ich w nowej jakości życia. Koronną prawdą przedłożoną w tej argumentacji jest życie wieczne w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. Kwintesencją nauki Pawła mogłoby być stwierdzenie: dla chrześcijanina nigdy nie jest za późno.

Psalm responsoryjny: Ps 1, 1-2.3.4 i 6

            Paweł zwraca uwagę na kondycję życia swoich adresatów przed i po nawróceniu. Podobny schemat znajdujemy w treści psalmu, który najpierw sławi życie człowieka sprawiedliwego, człowieka Bożego, a następnie obnaża stan ludzi bezbożnych. Treść psalmu posiada charakter formacyjny, wychowawczy. Jego słowa mogą służyć utrwaleniu nauki apostoła. Człowiek Boży jest błogosławiony, szczęśliwy, a droga występnych zaginie.

Ewangelia: Łk 12, 49-53

            Trudne są słowa Jezusa i pozornie nie współgrają z duchem Dobrej Nowiny. Zresztą, nie pierwszy raz nasz Pan wprawia w zakłopotanie czytelników Ewangelii. Życie jednak potwierdza trafność Jego proroctw. Chrześcijaństwo dokonało wielu podziałów i na jego łonie powstało wiele cierpienia. Nie dlatego, że jest ono złe, ale dlatego, że taki potrafi być człowiek. Celem Kościoła jest głosić i utrwalać w świecie Ewangelię, naukę o miłości Boga do ludzi, naukę o wzajemnej miłości między ludźmi. Niestety, człowiek w swojej skłonności do zła potrafi zepsuć nawet to, co ma służyć jego dobru, jego szczęściu. Widzimy to na co dzień, sami w tym uczestniczymy, a Jezus przewidział to już wtedy, kiedy jeszcze nikogo z nas nie było na świecie. Słowa Jezusa nie są jednak fatalistycznym skwitowaniem smutnego stanu rzeczy, słowa Jezusa to bolesna refleksja, która dla nas powinna być przestrogą i wezwaniem do opamiętania się i nawrócenia.