Komentarze do czytań - 25 czerwca 2019

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Pieczyńska

Pierwsze czytanie: Rdz 13, 2.5-18

Kończy się koczowniczy, wędrowny tryb życia Bożego wybrańca. Powołany w odległym kraju i przywiedziony do ziemi Kanaan, rozpoczyna nowe, osiadłe życie, wypełniając obietnice Jahwe. Udzielając Lotowi pierwszeństwa w wyborze ziemi, Abraham całkowicie zdaje się na wolę Boga. Podporządkowuje się Jego woli, ponownie zawierzając Mu los swój i swojej rodziny. Lot wydaje się być zupełnym przeciwieństwem Abrahama: żądny majątku, chciwy, wybierający żyzne tereny, zasobne w wodę z nadzieją na szybkie osiągnięcie korzyści z tym związanych, nie bierze pod uwagę faktu, że tereny te zamieszkują ludzie grzeszni i zepsuci. Jak słaba i krótkowzroczna jest ludzka natura, jak skłonna do zaspokojenia się jedynie dobrami materialnymi. Abraham wszystko, co posiada, zawierza Panu Bogu.
    Czy my tak potrafimy? Czy zamiast toczyć nieustającą walkę i udowadniać sobie i innym, że jesteśmy w stanie samodzielnie podołać trudnościom, stać nas na poddanie swego życia Panu i zawierzenie Mu wszystkich spraw? Jaka jest nasza wiara? Czy to tylko teoria, wyuczona na lekcjach religii i wspólnym uczęszczaniu na Msze święte w dzieciństwie z rodzicami, czy może raczej praktyka, przenikająca każdą dziedzinę naszego życia, podporządkowująca to życie wierze i osobowej relacji z Chrystusem? „Abraham uczy nas (…), aby być gotowym do ponoszenia ryzyka. Dla Boga trzeba wszystko porzucić. (…) Jeśli zbytnio zależy nam na wygodzie albo bezpieczeństwie, albo na panowaniu nad wszystkim, to nie jesteśmy gotowi zaufać Bogu. A Biblia mówi: chcę, żebyś całkowicie mi uwierzył, Abrahamie. (…) Jeżeli chcesz pozostać w przymierzu ze mną, musisz mi ufać każdą komórką swego ciała. A jeśli będziesz tak robił, to ja będę ci błogosławił”. (Bruce Feiler, Abraham. Podróż do źródła trzech religii, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 2005, str. 38)

Psalm responsoryjny: Ps 15, 1b-2.3.4b.4c-5

Utwór przenika głęboka wiara w Bożą sprawiedliwość. Autor jest przekonany, że wiernie wypełniając Boże Prawo, nie zazna wstydu i nie dosięgnie go kara. Jest to psalm liturgiczny, odnoszący się głównie do pełniących służbę w Świątyni oraz wiernych, wchodzących do Domu Bożego w Jerozolimie. Tylko człowiek godny i czystego serca może wejść w progi Jego domu.

Ewangelia: Mt 7, 6.12-14

Wydaje się, że wydarzenia, których jesteśmy świadkami w ostatnich miesiącach, idealnie wpasowują się w tematykę dzisiejszej Ewangelii. Zdajemy sobie sprawę, że świętość nie jest wartością dla każdego. Z tego powodu jesteśmy zobowiązani do intensyfikacji naszych działań w obronie jej poszanowania. Ewangeliczne perły zostały po wielekroć zbrukane przez tych, którzy nie mają szacunku dla ludzkiej godności, dla uczuć religijnych innych ludzi, ale przede wszystkim dla Sacrum. Brońmy, zatem, Krzyża, brońmy naszej wiary, Kościoła i kapłanów – gdy są niewinnie oskarżani – choćby za cenę wyszydzania i oszczerstw, które mogą nas dotknąć, których możemy paść ofiarą i miejmy cały czas w pamięci słowa wielkiego Polaka, Prymasa Tysiąclecia, sługi Bożego - Stefana Kardynała Wyszyńskiego: Non possumus. Trwajmy w wierze i wymagajmy dla niej szacunku.
    Druga część ewangelii dotyka kwestii wzajemnego traktowania się przez ludzi. Jeśli nie możemy z kimś dojść do porozumienia, nie osądzajmy go i nie potępiajmy. Módlmy się za niego i traktujmy tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani. Niesienie krzyża, doświadczanie przykrości, akceptowanie trudnych sytuacji - wszystko to możemy oddawać Panu Bogu. To, w istocie, ciasna brama, przez którą trudno przejść, ale podjęcie tej próby i nieustanne jej ponawianie wyrabia w nas automatyzm czynienia dobra.